
Το δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση τους και διέταξε την προσωρινή (μέχρι την έκδοση απόφασης επί της κύριας αγωγής) επαναφορά τους στις θέσεις εργασίας τους. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που δικαιώνονται απασχολούμενοι με συμβάσεις δήθεν απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, οι οποίες ουσιαστικά υποκρύπτουν συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου (βλ. ενδεικτικά εδώ). Ωστόσο, το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο της απόφασης είναι ότι για τη θεμελίωση της κρίσης της αντλεί ερμηνευτικά επιχειρήματα από το άρθρο 21 Σ. , το οποίο στην παρ. 6 προβλέπει ότι "τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας".
Μάλιστα, το δικαστήριο διαπιστώνει ότι δεν ισχύει για τις συμβάσεις αυτές το άρθρο 103 παρ. 7 του Συντάγματος, το οποίο απαγορεύει ρητά τη με νόμο μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου, «αφού το νομοθετικό καθεστώς που εδράζεται στην αρχή της ανάγκης ειδικής προστασίας των ΑμεΑ, δηλαδή το άρθρο 21 του Συντάγματος και ο ν. 2643/98, είναι ειδικό έναντι των απαγορευτικών διατάξεων». Στη δικαστική απόφαση σημειώνεται επίσης ότι ο ν. 2643/98, που πρόβλεψε τις προσλήψεις ΑμεΑ με προστατευτικό καθεστώς, «απολαμβάνει συνταγματικού ερείσματος» ενώ για τα ειδικά προγράμματα του ΟΑΕΔ, με γνώμονα το άρθρο 21 του Συντάγματος, τονίζεται ότι ο ν. 3227/04 δίνει τη δυνατότητα να απασχοληθούν ΑμεΑ και μετά τη λήξη των προγραμμάτων.
Θεωρώ ορθή κατ' αποτέλεσμα την κρίση αυτή του δικαστηρίου, αν και διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις ως προς την αιτιολογία της. Θα επανέλθω όταν θα έχω πρόσβαση στο πλήρες κείμενό της απόφασης.
Θεωρώ ορθή κατ' αποτέλεσμα την κρίση αυτή του δικαστηρίου, αν και διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις ως προς την αιτιολογία της. Θα επανέλθω όταν θα έχω πρόσβαση στο πλήρες κείμενό της απόφασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου