Ο Ν. 3198/1955 προβλέπει ότι οι μισθωτοί, που απασχολούνται με σχέση εργασίας αόριστης διάρκειας και έχουν συμπληρώσει δεκαπενταετή υπηρεσία στον ίδιο εργοδότη ή το προβλεπόμενο από τον οικείο ασφαλιστικό οργανισμό όριο ηλικίας ή, αν σε περίπτωση έλλειψης τέτοιου, το 65ο έτος της ηλικίας τους, αποχωρώντας από την υπηρεσία τους με τη συγκατάθεση του εργοδότη, δικαιούνται το ήμισυ της αποζημίωσης που ορίζεται από το ν. 2112/1920 για την περίπτωση της απροειδοποίητης καταγγελίας της σύμβασης εργασίας εκ μέρους του εργοδότη. Δηλαδή δικαιούνται το ήμισυ της αποζημίωσης απόλυσης (όπως το ύψος τη τελευταίας καθορίζεται κάθε φορά από τις ισχύουσες διατάξεις).
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, προϋποθέσεις για την καταβολή της εν λόγω αποζημίωσης είναι: α) Η ύπαρξη σύμβασης ή σχέσης εργασίας αορίστου (όχι ορισμένου) χρόνου, β) Η συμπλήρωση δεκαπέντε ετών εργασίας στον ίδιο εργοδότη ή των ορίων ηλικίας που καθορίζονται στο νόμο, γ) Η οικειοθελής αποχώρηση του μισθωτού από την εργασία του και δ) η σχετική συναίνεση του εργοδότη. Σύμφωνα με την ΑΠ 262/2011 η συγκατάθεση (συναίνεση) του εργοδότη πρέπει να παρέχεται πριν από την αποχώρηση του μισθωτού, και μπορεί να είναι έγγραφη ή προφορική, ρητή ή σιωπηρή, δηλαδή συναγόμενη εμμέσως από τη συμπεριφορά του εργοδότη, ενόψει και των πραγματικών περιστατικών κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης, αλλά, πάντως, σαφής και αναμφίβολη.
Στην υπόθεση που απασχόλησε τον ΑΠ διευθυντικό στέλεχος της Τράπεζας "BNP Paribas" προσέφερε τις υπηρεσίες του στην εργοδότρια από το 1988. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2004 (δηλαδή περίπου 16 χρόνια μετά την πρόσληψή του) απέστειλε επιστολή προς τον ιεραρχικά Προϊστάμενό του, με την οποία του υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του διευθυντή και τον πληροφορούσε ότι τελευταία εργάσιμη ημέρα θα είναι η 11-10-2004. Με την επιστολή αυτή, που υποβλήθηκε μετά την συμπλήρωση 15 ετών συνεχούς απασχόλησης στην υπηρεσία της Τράπεζας, ο υπάλληλος εξέφρασε ρητά τη βούλησή του προς λύση της σύμβασης εργασίας. Ο ΑΠ έκρινε ορθά ότι από το γεγονός της μη εναντίωσης της Τράπεζας στην επιθυμία του υπαλλήλου για λύση της σύμβασης εργασίας του, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την επιστολή παραίτησης μέχρι την ημερομηνία της πραγματικής παύσης της εργασίας του (14 ημέρες), προέκυψε ότι η Τράπεζα έδωσε σιωπηρά και αναμφίβολα στον εν λόγω υπάλληλο τη συγκατάθεσή της για να αποχωρήσει από την υπηρεσία του.
Επομένως, ο υπάλληλος πληρούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 8 εδ. α΄ του Ν. 3198/1955 και επιδικάστηκε σε αυτόν το ήμισυ της νόμιμης αποζημίωσης, την οποία θα ελάμβανε αν η σύμβαση εργασίας είχε καταγγελθεί εκ μέρους της Τράπεζας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου