Δημόσιοι Υπάλληλοι: Είναι δυνατές απολύσεις μέσω μετατάξεων;

Ο Υπουργός Εσωτερικών σχεδιάζει - όπως παραδέχτηκε ο ίδιος - τη δραματική μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων μέσω ενός νέου συστήματος μετατάξεων και της παράλληλης αξιολόγησης του υπαλληλικού προσωπικού από το ΑΣΕΠ. Μάλιστα, ο Υπουργός μίλησε για "δημοσίους υπάλληλους με συμβάσεις αορίστου χρόνου". Ίσως να μιλούσε για κάποια άλλη Χώρα ή να αναφερόταν σε κάποιο άλλο Σύνταγμα. Ίσως, πάλι, να είναι απλώς στον κόσμο του ή να είναι ανίκανος ακόμα και να διακρίνει τις συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου από τις αντίστοιχες δημοσίου δικαίου. Η πρώτη περίπτωση αφορά τους περίφημους "συμβασιούχους" και η δεύτερη τους δημοσίους υπαλλήλους. Είναι τόσο απλό! (Α! Να υπενθυμίσω ότι μιλάμε για τον Υπουργό Εσωτερικών, δηλ. τον καθ' υλην αρμόδιο Υπουργό σε θέματα που αφορούν την εν γένει εργασιακή ή υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού που σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με το Δημόσιο). Αν πάλι εννοούσε όσους εργάζονται στο Δημόσιο με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, δεν θα χρειαζόταν να μπερδευτεί τόσο πολύ με απολύσεις και μετατάξεις. Για τυχόν απολύσεις αυτής της κατηγορίας προσωπικού αρκεί μία καταγγελία της σύμβασης εργασίας με την ταυτόχρονη καταβολή της αντίστοιχης αποζημίωσης απόλυσης. Αλλά προφανώς αναφερόταν στους (μόνιμους) δημοσίους υπαλλήλους.    

Τέλος πάντων! Το θέμα είναι ότι κανένας δεν έχει καταλάβει ακόμα πώς ακριβώς θα πραγματοποιηθούν οι σχεδιαζόμενες απολύσεις μέσω μετατάξεων. Καταρχάς, υπάρχει η συνταγματική πρόβλεψη για τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Σύμφωνα με το άρθρο 103 παρ. 4 του Συντάγματος, οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις είναι μόνιμοι, εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν. Εξάλλου, ο ισχύων Υπαλληλικός Κώδικας καθορίζει κατά τρόπο σαφή και περιοριστικό τις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες είναι δυνατή η λύση της υπαλληλικής σχέσης. Αυτές είναι ο θάνατος του υπαλλήλου, η παραίτηση του, η κατάργηση κλάδου, υπηρεσίας ή θέσης, η λήξη της θητείας ή η συνταξιοδότηση, η έκπτωση λόγω ποινικής καταδίκης για ορισμένα αδικήματα, η απώλεια της ιθαγένειας, η σωματική ή πνευματική ανικανότητα και η αναίτια υπηρεσιακη ανεπάρκεια του άρθρου 95 ΥΚ. Γίνεται δεκτό ότι η λύση της υπαλληλικής σχέσης με έναν από τους παραπάνω τρόπους δεν αντίκειται στην συνταγματικά κατοχυρωμένη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Κάθε άλλη ειδική διάταξη ή τροποποίηση των διατάξεων του ισχύοντος Υπαλληλικού Κώδικα που θα ελαστικοποιούσε τις προϋποθέσεις λύσης της υπαλληλικής σχέσης ή θα καθιστούσε τη μονιμότητα επισφαλή, θα ήταν αντίθετη και θα παραβίαζε την παραπάνω συνταγματική διάταξη. 

Από την άλλη, η μετάταξη - είτε εθελούσια είτε υποχρεωτική - αποτελεί ένα έκτακτο μέτρο μεταβολής της υπηρεσιακής κατάστασης του δημοσίου υπαλλήλου και είναι επιτρεπτή εφόσον επιβάλλεται από εξαιρετικές υπηρεσιακές ανάγκες. Έχει κριθεί δε επανειλημμένως από το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι η μετατάξη που ενεργείται προς τον σκοπό και μόνο της απομάκρυνησης του υπαλλήλου από την κατεχόμενη από αυτόν θέση, είναι ανεπίτρεπτη. Κατά μείζονα λόγο θα απαγορευόταν μία μετάταξη που θα απέβλεπε (ανομολόγητα βέβαια) στην απόλυση του υπαλλήλου από την πισω πόρτα. Είμαι πραγματικά πολύ περίεργος να δω τι ταχυδακτυλουργικά θα χρησιμοποιήσει ο Υπουργός για την "απόλυση υπαλλήλων μέσω μετατάξεων", χωρίς να παραβιάσει το Σύνταγμα και τον ΥΚ.  

Και κάτι τελευταίο. Ο Υπουργός αναρωτήθηκε: "Αν ο υπάλληλος είναι καταρτισμένος, εκπαιδευμένος, συγκροτημένος και αποδοτικός γιατί να τον χάσεις από την υπηρεσία;". Το ερώτημα, όμως, είναι άλλο: Αν ο υπάλληλος ήταν ακατάρτιστος, απαίδευτος, χωρίς συγκρότηση και αντιπαραγωγικός, γιατί τον πήρατε στην υπηρεσία;