ΠολΠρΑΘ 29/2011 - Επίδομα Ειδικής Απασχόλησης (200 Ευρώ) σε Ειδικευόμενους Γιατρούς

Με την υπ' αριθμ. 29/2011 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κρίθηκε ότι ειδικευόμενοι ιατροί του "Γ.Ν.Α. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ"  που εποπτεύεται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και με το οποίο συνδέονται με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου νομίμως αιτούνται την επιδίκαση της μισθολογικής παροχής του άρθρου 35 ν. 3329/2005 επικαλούμενοι σαν μέτρο σύγκρισης συναδέλφους τους υπαλλήλους του εν λόγω Υπουργείου. Η μη χορήγηση του εν λόγω επιδόματος καθιερώνει δυσμενή μεταχείριση, ανεπίτρεπτη μισθολογική διάκριση και είναι αντίθετη με την αρχή της ισότητας. 

Ειδικότερα, με το άρθρο 6 του π.δ/τος 95/2000, ορίστηκε η βασική διάρθρωση των Υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, οι οποίες διακρίνονται σε Κεντρική Υπηρεσία και σε αποκεντρωμένες Υπηρεσίες. Με το νόμο 3329/2005 "Εθνικό Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και λοιπές διατάξεις", ανασυγκροτήθηκε η περιφερειακή διάρθρωση του ΕΣΥ. Με το άρθρο 1 παρ. 2 του νόμου αυτού, ορίστηκε ότι στην έδρα κάθε Υγειονομικής Περιφέρειας συνιστάται ΝΠΔΔ με την επωνυμία "..." που συμπληρώνεται από το όνομα της οικείας περιφέρειας. 

Με το άρθρο 35 του ιδίου νόμου, ορίστηκε ότι στο προσωπικό που υπηρετεί στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, καθώς και στους αποσπασμένους σε αυτή και στο μετακλητό προσωπικό, χορηγείται μηνιαίο επίδομα ειδικής απασχόλησης που ανέρχεται στο ποσό των 200 ευρώ για το χρονικό διάστημα από 1-1-2005 και εφεξής, 2) Το επίδομα αυτό δεν συμψηφίζεται με την προσωπική διαφορά που προβλέπεται στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 24 του ν. 3205/2003...». 

Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, τόσο από την γραμματική, όσο και την εννοιολογική διατύπωση του άρθρου 35 του ν. 3329/2005, με το οποίο χορηγήθηκε το ανωτέρω επίδομα «ειδικής απασχόλησης», δεν προκύπτει οποιαδήποτε αιτιολόγηση περί της αναγκαιότητας του εξαιρετικού χαρακτήρα της χορήγησης του. Αντιθέτως, προκύπτει ότι η εν λόγω χρηματική παροχή εισάγεται εξαιρετικά και πέραν των γενικότερων πλαισίων μισθοδοσίας, τόσο του υπαλληλικού προσωπικού, όσο και του ιατρικού (μόνιμου και με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου), χωρίς να εδράζεται σε αιτιάσεις αντικειμενικής πειστικότητας. Παράλληλα, είναι προφανές ότι το επίδομα «ειδικής απασχόληση» προβλέπεται ως καταβλητέο και σε μισθωτούς, οι κατηγορίες και οι ειδικότητες των οποίων (λ.χ. καθαρίστριες, κλητήρες νυκτοφύλακες, μαίες, νοσηλεύτριες, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, κηπουροί κ.λ.π.) δεν επιβαρύνονται με «άσκηση επιτελικών και εποπτικών καθηκόντων...» ή με «συντονισμό δραστηριοτήτων» κλπ. 

Δηλαδή η επίδικη μισθολογική παροχή προφανώς ουδόλως συναρτάται προς ειδικότερες συνθήκες απασχόλησης των ορισθέντων ως δικαιούχων αυτής μισθωτών (ιατρών και υπαλλήλων), γεγονός το οποίο προκύπτει από τη γενικόλογη και αόριστη διατύπωση της σχετικής διάταξης που την καθιερώνει, χορηγώντας σε αυτούς ανεξαρτήτως από την υπηρεσιακή τους θέση και τα κατ' ιδίαν υπαλληλικά τους καθήκοντα και με μοναδικό κριτήριο την οργανική τους ένταξη στο (εν γένει) «προσωπικό της Κεντρικής Υπηρεσίας του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης». Επομένως, προς αποκατάσταση της αρχής της ισότητας, η εν λόγω παροχή πρέπει να χορηγηθεί και σε ειδικευόμενους ιατρούς, οι οποίοι συνδέονται με τα εποπτευόμενα από το Υπουργείο Υγείας νοσηλευτικά ιδρύματα με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.  
Σχετικές Αποφάσεις: ΕιρΙωαν 132/2007 και 133/2007, contra ΔιοικΠρΑθ 7010/2009

Ολομέλεια Δικηγορικών Συλλόγων για Φορολογία και Απελευθέρωση

Τη διαφωνία τους στο νέο τρόπο φορολόγησης εξέφρασαν για άλλη μια φορά οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας, κατά τη διάρκεια της Ολομέλειας, η οποία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29/5/2011. Το συγκεκριμένο θέμα μαζί με την επικείμενη απελευθέρωση του επαγγέλματος απασχόλησαν σχεδόν αποκλειστικά  τις εργασίες της χθεσινής Ολομέλειας. 

Ας σημειωθεί ότι, όπως προβλέπεται στις σχετικές διατάξεις των Ν. 3919/2011 και Ν. 3943/2011, την 1η Ιουλίου 2011 θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί  τα Προεδρικά Διατάγματα για το «άνοιγμα» του επαγγέλματος καθώς και οι υπουργικές αποφάσεις για το νέο τρόπο φορολόγησης του κλάδου. Γι’ αυτό το σκοπό άλλωστε έχει συσταθεί και ήδη λειτουργεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ειδική Επιτροπή, υπό την προεδρία του τέως αντιπροέδρου του ΣτΕ κ. Μιχάλη Βροντάκη, στην οποία συμμετέχουν και τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων. 

Ειδικότερα για το θέμα της φορολόγησης, επισημάνθηκε το ανεφάρμοστο της κυβερνητικής πρότασης και γι’ αυτό συντάχθηκε σχέδιο Υπουργικής Απόφασης (ΥΑ), με την οποία καθορίζεται ο τρόπος αμοιβής και παρακράτησης φόρου των δικηγορικών αμοιβών. Στο συγκεκριμένο κείμενο – πρόταση (ΥΑ), το οποίο ετέθη προς έγκριση ενώπιον της Ολομέλειας και έγινε ομόφωνα δεκτό, ουσιαστικά προτείνεται η εξακολούθηση του ισχύοντος συστήματος της παρακράτησης του φόρου, με συντελεστή 15% στα γραμμάτια προείσπραξης από τους Δικηγορικούς Συλλόγους.

Επίσης, προς διευκόλυνση των εργασιών της Ολομέλειας αποφασίστηκε η  σύσταση και στελέχωση με προσωπικό και τεχνικό εξοπλισμό  “Γραφείου Ολομέλειας”, καθώς και η δημιουργία σχετικής ιστοσελίδας. (Πηγή: lawnet.gr)

Mάλτα: Δημοσψήφισμα για τη Νομιμοποίηση του Διαζυγίου

Οι κάτοικοι της Μάλτας προσέρχονται σήμερα σε δημοψήφισμα με μοναδικό ερώτημα αν επιθυμούν να νομιμοποιηθεί το διαζύγιο στη χώρα. Το νησιωτικό κράτος των 400.000 κατοίκων είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης στην οποία εξακολουθεί να μην επιτρέπεται το διαζύγιο.

Ένα μέλος του κυβερνώντος κεντροδεξικού Εθνικιστικού Κόμματος, ο Τζέφρι Πουλισίνο Ορλάντο, προκάλεσε σοκ στο ίδιο του το κόμμα τον περασμένο Ιούλιο, όταν παρουσίασε στο κοινοβούλιο ένα νομοσχέδιο με το οποίο εγκρινόταν το διαζύγιο. Η πρότασή του βασίζεται στο ιρλανδικό μοντέλο που επιτρέπει στα ζευγάρια να ζητούν διαζύγιο μετά από τετραετή διάσταση.Ο πρωθυπουργός Λόρενς Γκόνζι έχει ταχθεί κατά της πρότασης αλλά αποφάσισε τελικώς ότι εφόσον δεν είχε γίνει λόγος για το διαζύγιο κατά την προεκλογική περίοδο ο λαός θα πρέπει να αποφασίσει με δημοψήφισμα αν θα το εγκρίνει.

Η ψηφοφορία θεωρείται κρίσιμο τεστ για την επιρροή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας σε μια χώρα όπου το 72% των κατοίκων εξακολουθούν να παρακολουθούν τη λειτουργία κάθε Κυριακή. Σχεδόν όλοι οι γάμοι των Μαλτέζων τελούνται στην εκκλησία. Μολονότι έχουν αυξηθεί οι διαλυμένοι γάμοι, οι περιπτώσεις συγκατοίκησης και οι γεννήσεις παιδιών εκτός γάμου, τα ζευγάρια σήμερα μπορούν να χωρίσουν χωρίς να έχουν το δικαίωμα να τελέσουν άλλο γάμο στη συνέχεια. Τα εκκλησιαστικά δικαστήρια σπανίως ακυρώνουν γάμους και η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια. Η ακύρωση είναι μια δήλωση ότι ο γάμος «δεν υπήρξε ποτέ», συνήθως επειδή ο ένας από τους δύο συζύγους αντιμετώπιζε κάποιο «πρόβλημα» και ο άλλος δεν το γνώριζε.

Μόνο τα διαζύγια που εκδίδονται σε χώρες του εξωτερικού αναγνωρίζονται στη Μάλτα. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το αποτέλεσμα είναι αμφίρροπο, αφού το 40% των ψηφοφόρων δηλώνει ότι δεν έχει ακόμη αποφασίσει. Τα πολιτικά κόμματα άφησαν τους ψηφοφόρους τους ελεύθερους να ψηφίσουν κατά συνείδηση. Τα αποτελέσματα θα γίνουν γνωστά το απόγευμα της Κυριακής (Πηγή: www.kathimerini.gr). Δεν γνωρίζω το δίκαιο της Μάλτας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον απαγορεύεται η κλειτοριδεκτομή.  


Update 30/5/2011: Τελικά ψήφισαν ΝΑΙ!!! 

Κίνα: Τα Κρατικά Βασανιστήρια ως Επικερδής Επιχείρηση

Κινέζοι κατάδικοι, φυλακισμένοι σε στρατόπεδα εργασίας (στις αντίστοιχες προς τις δικές μας αγροτικές φυλακές) μοχθούν καθημερινά και εκτίουν τις ποινές τους με το σκάψιμο τάφρων και το σπάσιμο βράχων. Ο "σωφρονισμός" όμως συνεχίζεται και μετά τη δύση του ηλίου. Τις νύχτες αναγκάζονται από τους δεσμοφύλακες να παίζουν on line παιχνίδια στο Internet, όπως το "Word of Warcraft". Στα παιχνίδια αυτά εξορύσσουν εικονικό χρυσό, το οποίο οι φρουροί πωλούν έναντι πραγματικού τιμήματος σε άλλους παίκτες, σε ολόκληρο τον πλανήτη. Σύμφωνα με έναν πρώην δεσμοφύλακα, ο οποίος αργότερα φυλακίστηκε σε στρατόπεδο εργασίας της βορειοανατολικής Κίνας, αυτή η εξαναγκαστική εικονική εργασία παράγει περισσότερα χρήματα (για τους φρουρούς φυσικά), απ' ό,τι η χειρωνακτική κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Η "καλλιέργεια χρυσού" σε online παιχνίδια, όπως το "Word of Warcraft", συνίσταται ουσιαστικά σε διαρκώς επαναλαμβανόμενες μικροεργασίες, με σκοπό τη συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων πολύτιμων μονάδων. Οι μονάδες αυτές πωλούνται πολλές φορές έναντι πραγματικού τιμήματος σε παίκτες που θέλουν να "κόψουν δρόμο" και να προχωρήσουν γρήγορα στο παιχνίδι (άλλη παράνοια αυτή!). Τα παιχνίδια αυτά κάνουν θραύση ειδικά στην Κίνα, καθώς εκτιμάται ότι περίπου το 80% των "καλλιεργητών" εικονικού  χρυσού ζουν εκεί. 

Οι "επιχειρηματίες" δεσμοφύλακες των κινέζικων στρατοπέδων εργασίας κερδίζουν από αυτή την ιστορία περίπου $ 900 την ημέρα. Οι φυλακισμένοι δουλεύουν για το παιχνίδι σε 12ωρες εναλλασσόμενες βάρδιες και, αν κάποιος από αυτούς δεν φέρει σε πέρας την εργασία του, τιμωρείται όχι εικονικά αλλά πραγματικά. Όπως δηλώνει πρώην κατάδικος: "Με υποχρέωναν να στέκομαι για πολλές ώρες όρθιος με τα χέρια σηκωμένα στον αέρα και, όταν γυρνούσα στο κελί μου, με χτυπούσαν με πλαστικές σωλήνες. Παίζαμε μέχρι να τυφλωθούμε". Απ' όσο γνωρίζω η κινεζική Κυβέρνηση, αν και ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν έχει πάρει ακόμα θέση, καθώς προτεραιότητα έχει αυτή τη στιγμή το οικονομικό θαύμα που συντελείται εκεί.  

ΑΠ 262/2011: Αποζημίωση σε Περίπτωση Οικειοθελούς Αποχώρησης Μισθωτού

Ο Ν. 3198/1955 προβλέπει ότι οι μισθωτοί, που απασχολούνται με σχέση εργασίας αόριστης διάρκειας και έχουν συμπληρώσει δεκαπενταετή υπηρεσία στον ίδιο εργοδότη ή το προβλεπόμενο από τον οικείο ασφαλιστικό οργανισμό όριο ηλικίας ή, αν σε περίπτωση έλλειψης τέτοιου, το 65ο έτος της ηλικίας τους, αποχωρώντας από την υπηρεσία τους με τη συγκατάθεση του εργοδότη, δικαιούνται το ήμισυ της αποζημίωσης που ορίζεται από το ν. 2112/1920 για την περίπτωση της απροειδοποίητης καταγγελίας της σύμβασης εργασίας εκ μέρους του εργοδότη. Δηλαδή δικαιούνται το ήμισυ της αποζημίωσης απόλυσης (όπως το ύψος τη τελευταίας καθορίζεται κάθε φορά από τις ισχύουσες διατάξεις).

Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, προϋποθέσεις για την καταβολή της εν λόγω αποζημίωσης είναι: α) Η ύπαρξη σύμβασης ή σχέσης εργασίας αορίστου (όχι ορισμένου) χρόνου, β) Η συμπλήρωση δεκαπέντε ετών εργασίας στον ίδιο εργοδότη ή των ορίων ηλικίας που καθορίζονται στο νόμο, γ) Η οικειοθελής αποχώρηση του μισθωτού από την εργασία του και δ) η σχετική συναίνεση του εργοδότη. Σύμφωνα με την ΑΠ 262/2011 η συγκατάθεση (συναίνεση) του εργοδότη πρέπει να παρέχεται πριν από την αποχώρηση του μισθωτού, και μπορεί να είναι έγγραφη ή προφορική, ρητή ή σιωπηρή, δηλαδή συναγόμενη εμμέσως από τη συμπεριφορά του εργοδότη, ενόψει και των πραγματικών περιστατικών κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης, αλλά, πάντως, σαφής και αναμφίβολη.

Στην υπόθεση που απασχόλησε τον ΑΠ διευθυντικό στέλεχος της Τράπεζας "BNP Paribas" προσέφερε τις υπηρεσίες του στην εργοδότρια από το 1988. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2004 (δηλαδή περίπου 16 χρόνια μετά την πρόσληψή του) απέστειλε επιστολή προς τον ιεραρχικά Προϊστάμενό του, με την οποία  του υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του διευθυντή και τον πληροφορούσε ότι τελευταία εργάσιμη ημέρα θα είναι η 11-10-2004. Με την επιστολή αυτή, που υποβλήθηκε μετά την συμπλήρωση 15 ετών συνεχούς απασχόλησης στην υπηρεσία της Τράπεζας, ο υπάλληλος εξέφρασε ρητά τη βούλησή του προς λύση της σύμβασης εργασίας. Ο ΑΠ έκρινε ορθά ότι από το γεγονός της μη εναντίωσης της Τράπεζας στην επιθυμία του υπαλλήλου για λύση της σύμβασης εργασίας του, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την επιστολή παραίτησης μέχρι την ημερομηνία της πραγματικής παύσης της εργασίας του (14 ημέρες), προέκυψε ότι η Τράπεζα έδωσε σιωπηρά και αναμφίβολα στον εν λόγω υπάλληλο τη συγκατάθεσή της για να αποχωρήσει από την υπηρεσία του. 

Επομένως, ο υπάλληλος πληρούσε τις προϋποθέσεις του άρθρου 8 εδ. α΄ του Ν. 3198/1955 και επιδικάστηκε σε αυτόν το ήμισυ της νόμιμης αποζημίωσης, την οποία θα ελάμβανε αν η σύμβαση εργασίας είχε καταγγελθεί εκ μέρους της Τράπεζας. 

Συμβολαιογράφοι: Ελεύθεροι Επαγγελματίες ή Δημόσιοι Λειτουργοί;

Η Ελλάδα και άλλα πέντε κράτη - μέλη (Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Αυστρία) οφείλουν να επιτρέψουν άμεσα σε υπηκόους άλλων χωρών να ασκήσουν ελεύθερα το επάγγελμα του συμβολαιογράφου στην επικράτειά τους, όπως αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καθώς το συγκεκριμένο επάγγελμα δεν συνιστά άσκηση δημόσιας εξουσίας και συνεπώς δεν μπορει να περιορίζεται μόνο στους υπηκόους ενός κράτους μέλους.

Η Επιτροπή άσκησε προσφυγές λόγω παραβάσεως κατά έξι κρατών μελών (Βέλγιο, Γερμανία, Ελλάδα, Γαλλία, Λουξεμβούργο και Αυστρία), διότι επιτρέπουν την πρόσβαση στο συμβολαιογραφικό επάγγελμα μόνο στους υπηκόους τους, πράγμα που συνιστά, κατά την Επιτροπή, δυσμενή διάκριση λόγω ιθαγένειας απαγορευόμενη από τη Συνθήκη ΕΚ. Το πρόβλημα που απασχόλησε το Δικαστήριο είναι εάν οι δραστηριότητες που εμπίπτουν στο επάγγελμα του συμβολαιογράφου συνιστούν ή όχι συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας. Συγκεκριμένα, η Συνθήκη ΕΚ ορίζει ότι οι δραστηριότητες που συνιστούν, έστω και περιστασιακώς, συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας εξαιρούνται από την εφαρμογή των σχετικών με την ελευθερία εγκαταστάσεως διατάξεων. Τα οικεία κράτη μέλη αναγνωρίζουν ότι ο συμβολαιογράφος παρέχει εν γένει τις υπηρεσίες του εντός του εδάφους τους ως ελεύθερος επαγγελματίας, συγχρόνως όμως υποστηρίζουν ότι πρόκειται για δημόσιο λειτουργό ο οποίος μετέχει στην άσκηση δημόσιας εξουσίας και του οποίου η δραστηριότητα δεν υπόκειται στους κανόνες περί ελευθερίας εγκαταστάσεως.

Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο, ο Συμβολαιογράφος είναι άμισθος δημόσιος λειτουργός. Διορίζεται μόνιμα από τον Υπουργό Δικαιοσύνης και καθήκοντά του είναι η προστασία του δημοσίου συμφέροντος, της δημόσιας ασφάλειας και της δημοσιονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Μάλιστα, ελέγχεται για τη νόμιμη και επιμελή άσκηση των καθηκόντων του με τακτικές και έκτακτες επιθεωρήσεις από τον κατά τόπο αρμόδιο Εισαγγελέα, ενώ διαθέτει σφραγίδα του Κράτους. Σημειωτέον δε ότι απαγορεύεται να ασκεί οποιαδήποτε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα ή καθήκοντα ασυμβίβαστα με την ιδιότητά του. Έχω τη γνώμη ότι με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και τις εν γένει αρμοδιότητες που αναγνωρίζονται στους Συμβολαιογράφους από το ελληνικό δίκαιο (π.χ. σύνταξη δημοσίων εγγράφων, με βέβαιη χρονολογία και πλήρη αποδεικτική δύναμη), θα ήταν μάλλον δικαιολογημένη η εξαίρεση τους από τις διατάξεις της ΣΕΚ σχετικά με την ελευθερία εγκατάστασης και την ελεύθερη διακίνηση υπηρεσιών εντός της ΕΕ.    

Μεγάλη Βρετανία: Επίδοση Προσωρινής Διαταγής μέσω Twitter!

Για πρώτη φορά στη Μεγάλη Βρετανία (και μάλλον παγκοσμίως) δικαστήριο επέδωσε προσωρινή διαταγή μέσω του κοινωνικού δικτύου Twitter. Πρόκειται φυσικά για μία καινοφανή μέθοδο επίδοσης μέσω των σύγχρονων τεχνολογιών και των δυνατοτήτων που παρέχει το internet, από ένα κατά κανόνα παραδοσιακό και αργοκίνητο νομικό σύστημα.    

Η προσωρινή διαταγή επιβάλλει σε ανώνυμο χρήστη του Twitter να πάψει να υποδύεται τον Donal Blaney, έναν γνωστό δεξιό blogger και ιδιοκτήτη της νομικής φίρμας "Griffin", που εδρεύει στο Hawkhurst, στην Αγγλία. Ο χρήστης, εναντίον του οποίου εκδόθηκε η προσωρινή διαταγή, είχε δημιουργήσει λογαριασμό στο Twitter, χρησιμοποιώντας τη φωτογραφία που είχε ανεβασμένη ο Blaney στο ιστολόγιό του. Ακόμα, στον ίδιο λογαριασμό είχε συνδέσμους (links) που παρέμπεμπαν στις αναρτήσεις του ιστολογίου του Blaney, ενώ ανέβαζε tweets χρησιμοποιώντας παρόμοιο στιλ και τρόπο γραφής με αυτόν του Blaney. Ο τελευταίος δήλωσε ότι, αν και η σάτιρα μπορεί να είναι μία θεμιτή κριτική συμπεριφορά, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση ο λογαριασμός του ανώνυνου χρήστη (ο οποίος εμφανιζόταν δήθεν ως Blaney) δημιουργήθηκε ακριβώς με σκοπό να παραπλανήσει τον κόσμο ως προς την πραγματική ταυτότητα του. 

Η προσωρινή διαταγή χορηγήθηκε την Τρίτη το πρωί από δικαστήριο του Λονδίνου και επιδόθηκε στον ανώνυμο χρήστη μέσω της υπηρεσίας άμεσου μηνύματος (direct message) του Twitter, που σημαίνει ότι δεν έλαβε δημοσιότητα. Το μήνυμα περιείχε σύνδεσμο που παρέπεμπε στο περιεχόμενο της προσωρινής διαταγής, με την οποία επιβλήθηκε στον καθού να αποκαλύψει την ταυτότητά του και να σταματήσει να υποδύεται τον Blaney στο Twitter. Μάλιστα, ο δικαστής που ήταν οικείος με το Twitter, γνώριζε επίσης μία παρόμοια περίπτωση στην Αυστραλία, όπου διαδικαστικά έγγραφα δικαστηρίου είχαν επιδοθεί μέσω facebook. Πάντως ο λογαριασμός του ανώνυμου χρήστη εξακολουθεί να είναι ενεργός μέχρι σήμερα.  

Στο ελληνικό νομικό σύστημα περιμένουμε ακόμα την εκπλήρωση των υποσχέσεων περί αποσήμανσης και ηλεκτρονικής κατάθεσης δικογράφων...

Ολομέλεια ΣτΕ 953/2011: Αντισυνταγματική η Διετής Παραγραφή κατά του Δημοσίου

Με την παραπάνω απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ως αντισυνταγματική η διάταξη του άρθρου 90 παρ. 3 Ν. 2362/1995, με την οποία καθιερώνεται διετής παραγραφή των απαιτήσεων των δημοσίων υπαλλήλων από αποδοχές ή άλλες απολαβές ή αποζημιώσεις. Η ανωτέρω διάταξη προβλέπει ότι "η απαίτηση οποιουδήποτε των επί σχέσει δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υπαλλήλων του Δημοσίου, πολιτικών ή στρατιωτικών, κατ' αυτού, που αφορά οε αποδοχές ή άλλες κάθε φύσεως απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, έστω και αν βασίζεται σε παρανομία των οργάνων του Δημοσίου ή στις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού διατάξεις, παραγράφεται μετά διετία από της γενέσεώς της".

Σύμφωνα με το ΣτΕ, η θέσπιση με το άρθρο 90 παρ.3 του ν. 2362/1995 εις βάρος των υπαλλήλων του Δημοσίου ειδικής βραχυπρόθεσμης διετούς παραγραφής, με την οποία περιορίζεται το δικαίωμά τους να διεκδικήσουν αναδρομικά ποσά λόγω καθυστερούμενων αποδοχών ή άλλων απολαβών ή αποζημιώσεων λόγω παράνομης πράξεως ή παραλείψεως της Διοικήσεως ή εξ’ αδικαιολογήτου πλουτισμού, αντίκειται στο άρθρο 4 παρ.1 του Συντάγματος, που καθιερώνει την αρχή της ισότητας διότι είναι μικρότερος από τον χρόνο παραγραφής που προβλέπεται (πενταετής) αφενός μεν από την παρ. 1 του ιδίου ως άνω άρθρου 90 του ν. 2362/1995 για όλες τις άλλες χρηματικές αξιώσεις κατά του Δημοσίου, αφετέρου δε από το άρθρο 86 παρ.2 του εν λόγω νόμου για τις χρηματικές αξιώσεις του Δημοσίου κατά τρίτων. 

Η θέσπιση δε της ανωτέρω βραχυπρόθεσμης παραγραφής δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την ανάγκη της ταχείας εκκαθαρίσεως των αξιώσεων των υπαλλήλων του Δημοσίου κατ’ αυτού, που αφορούν αποδοχές ή άλλες απολαβές ή αποζημιώσεις, για την τήρηση της δημοσιονομικής τάξεως, με την αποφυγή ανατροπής των δεδομένων, κατ'’ εκτίμηση των οποίων έχει καταρτισθεί ο κρατικός προϋπολογισμός, με συνέπεια οι απαιτήσεις των υπαλλήλων του Δημοσίου για καθυστερούμενες αποδοχές ή απολαβές οποιασδήποτε φύσεως ή αποζημιώσεις λόγω παράνομης πράξεως ή παραλείψεως της διοικήσεως ή από τον αδικαιολόγητο πλουτισμό να υπόκεινται στην παρ. 1 του ιδίου άρθρου 90 ως ισχύουσα για όλες τις άλλες χρηματικές αξιώσεις κατά Δημοσίου πενταετή παραγραφή. 

Και τούτο διότι η ανωτέρω βραχυπρόθεσμη παραγραφή έχει θεσπιστεί μόνον για τις απαιτήσεις των υπαλλήλων του Δημοσίου κατ’ αυτού, που αφορούν σε αποδοχές ή άλλες κάθε φύσεως απολαβές αυτών ή αποζημιώσεις, ενώ για όλες τις άλλες απαιτήσεις κατά του Δημοσίου ο χρόνος παραγραφής είναι πενταετής αν και των απαιτήσεων αυτών ενδείκνυται η ταχεία εκκαθάριση. Εξάλλου η θέσπιση της ανωτέρω διετούς παραγραφής δεν δικαιολογείται ούτε από την φύση της εννόμου σχέσεως που συνδέει το Δημόσιο με τους υπαλλήλους του, εφόσον οι χρηματικές αξιώσεις του Δημοσίου κατ'’ αυτών δεν υπόκεινται στην ίδια βραχεία παραγραφή. Εν όψει των ανωτέρων, η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 δεν θα έπρεπε να εφαρμοσθεί ως αντισυνταγματική και ως εκ τούτου ανίσχυρη. 

Το ΣτΕ ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και παρέπεμψε την υπόθεση στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο λόγω των αντίθετων αποφάσεων του ΑΠ 145/2006 και 560/2007. Σημειωτέον ότι παρόμοια είναι και η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ 954/2011.


(Πρόκειται για την απόφαση που έγινε γνωστή από τις αρχές Απριλίου, το πλήρες περιεχόμενο της οποίας δημοσιεύθηκε τώρα) 

ΑΠ 84/2011 - Άκυρη Απόλυση: Εμπάθεια λόγω μη ανταπόκρισης εργαζομένης στο φλερτ του Διευθυντή

Με την 84/2011 απόφαση του Αρείου Πάγου κρίθηκε άκυρη ως καταχρηστική η καταγγελία της σύμβασης εργασίας μισθωτής, η οποία έλαβε χώρα λόγω της μη ανταπόκρισης της τελευταίας στο συνεχές και επίμονο φλερτ του Διευθυντή της. Η μισθωτή προσέφερε  την εργασία της στη "Ζυθοποιΐα Μύθος". Τον Αύγουστο του έτους 2003 προσλήφθηκε στην εταιρία νέος Διευθυντής Προσωπικού, ο οποίος από την αρχή της παρουσίας του εκδήλωσε απέναντι στην συγκεκριμένη εργαζόμενη μια ιδιότυπη και διαφορετική από τη συνηθισμένη σε χώρους εργασίας υπηρεσιακή συμπεριφορά. 

Συγκεκριμένα, την προσέγγισε εξαρχής και την αντιμετώπιζε με υπερβολικά "φιλικό" τρόπο και με άκρως κολακευτικά σχόλια για την παρουσία της ως γυναίκα και κυρίως για την εξωτερική εμφάνισή της. Σε καθημερινή βάση και πολλές φορές ημερησίως με διάφορα προσχήματα προσερχόταν στον χώρο εργασίας της και με τη συμπεριφορά του και τη φυσική παρουσία του προσπαθούσε να έχει συνεχή επικοινωνία μαζί της, τονίζοντας τη θέση του στην ιεραρχία της εταιρίας, χωρίς να υφίστανται αντικειμενικοί υπηρεσιακοί λόγοι.

Η διαρκής παρουσία και οι συνεχείς κολακευτικοί χαρακτηρισμοί του Προϊσταμένου της έφεραν την εργαζόμενη πολλές φορές σε δύσκολη θέση και αμηχανία, λόγω της καθημερινής τους συχνότητας, ξέφευγαν από τα όρια της ευγένειας ή της συναδελφικότητας και χωρίς να αγγίζουν τα όρια της προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της δημιουργούσαν έντονο πρόβλημα επικοινωνίας και ανασφάλειας, αφού η συμπεριφορά του αφενός δεν αφορούσε την εργασία της και αφετέρου την έκανε να ενεργεί ως αμυνόμενη σε διαρκή πίεση και σε κάθε περίπτωση της αποσπούσε αναίτια και χωρίς να το επιθυμεί το ενδιαφέρον από την εργασία της, ενώ παράλληλα αποτέλεσε αφορμή για δημιουργία ψιθύρων και σχολίων από συναδέλφους που είχαν αντιληφθεί τον Προϊστάμενο να της απευθύνει φιλοφρονήσεις.

Λόγω της σοβαρότατης ψυχολογικής πίεσης που αισθανόταν και του ισχυρότατου εργασιακού στρες και ευρισκόμενη σε αδιέξοδο, εξομολογήθηκε την κατάστασή της στον σύζυγό της και στο οικογενειακό της περιβάλλον, πλην όμως αποφάσισαν με τον σύζυγό της να μη διαμαρτυρηθούν στη διοίκηση της εταιρείας, αλλά να παραμείνει αφοσιωμένη στα υπηρεσιακά της καθήκοντα. Περί τα μέσα Οκτωβρίου 2003 κατέστησε σαφές με ευπρεπή αλλά κατηγορηματικό τρόπο στον Διευθυντή Προσωπικού ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η οικογένεια και η εργασία της και τίποτε άλλο. Έκτοτε ο τελευταίος άλλαξε συμπεριφορά απέναντί της και άρχισε να δημιουργεί αδικαιολόγητα διάφορα προβλήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων της και να την αντιμετωπίζει με τρόπο εχθρικό και προσβλητικό. Ήταν προφανές ότι η αιτία της αλλαγής αυτής στη συμπεριφορά του οφειλόταν σε εμπάθεια απέναντί της λόγω της απόρριψης και απόκρουσης του "ενδιαφέροντός" του. 

Έτσι, στις 26-1-2004, λόγω δεκαπεντάλεπτης καθυστέρησης εξαιτίας οικογενειακού της προβλήματος την κάλεσε σε απολογία και την υποχρέωσε να υπογράψει έγγραφη δήλωση, σαν να επρόκειτο για σοβαρότατο πειθαρχικό παράπτωμα. Κατά μήνα Μάιο του 2004 η εργαζόμενη αναγκάσθηκε να απευθυνθεί στον Πρόεδρο του Δ.Σ. της εταιρίας, στον οποίο ανέφερε το πρόβλημά της και ζήτησε την προστασία του. Ο τελευταίος την καθησύχασε και τη διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την εργασία της και γενικότερα με την παρουσία της στην εταιρία και ότι θα προβεί σε συστάσεις στον προϊστάμενό της και Διευθυντή Προσωπικού. Η προφορική αναφορά της εργαζόμενης στον Πρόεδρο του Δ.Σ. και οι συστάσεις που αυτός του απηύθυνε εξόργισαν τον Διευθυντή Προσωπικού, ο οποίος έπαψε μεν να την ενοχλεί αλλά ανέμενε την κατάλληλη ευκαιρία για να εκδηλώσει την εμπάθειά του προς το πρόσωπό της. Αυτό συνέβη ευθύς μόλις η πλειοψηφία των μετοχών περιήλθε σε Αγγλική εταιρεία και άλλαξε ο Γενικός Δ/ντης της εταιρίας. Τότε ο Διευθυντής Προσωπικού εισηγήθηκε στον Γενικό Διευθυντή την απόλυσή της εργαζόμενης, που πραγματοποιήθηκε στις 25-10-2004. 
Σύμφωνα με την απόφαση, η απόλυσή έλαβε χώρα εξαιτίας της εμπάθειας του Διευθυντή Προσωπικού και Προϊσταμένου της μισθωτής, καθόσον δεν του ήταν πλέον αρεστή "εξαιτίας της προσπάθειας που κατέβαλε για να διαφυλάξει την ηθική της υπόσταση" και της απόκρουσης του ερωτικού του ενδιαφέροντος. Έτσι θεωρήθηκε άκυρη ως αντιβαίνουσα στη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ.