Τρίτη 26 Απριλίου 2011

9,84 και Χριστός Ανέστη ή Η σταύρωση του Καμίνη

Η ιστορία είναι γνωστή: ο Δήμος Αθηναίων συνέστησε στους ραδιοφωνικούς παραγωγούς του 9,84 να μην εύχονται με το "Χριστός Ανέστη" κατά τις ημέρες του Πάσχα, αλλά να προτιμούν το "Χρόνια Πολλά" ως πιο αχρωμάτιστο θρησκευτικά. Το σκεπτικό είναι ότι ο 9,84 είναι ένας δημοτικός ραδιοσταθμός και ως τέτοιος, δηλαδή ως κατ' ουσίαν κρατικό μέσο επικοινωνίας, θα πρέπει να επιφυλάσσει ίση αντιμετώπιση σε όλους τους ακροατές του, ανεξαρτήτως των θρησκευτικών πεποιθήσεων των τελευταίων. 
Δεν πρόκειται, φυσικά, να υποστηρίξω ότι με την ενέργεια αυτή του Καμίνη λύνεται κάποιο πρόβλημα θρησκευτικής ελευθερίας στη Χώρα ούτε ότι η μέχρι σήμερα δημόσια εκφορά της εθιμικά καθιερωμένης ευχής "Χριστός Ανέστη" από ένα δημοτικό ραδιόφωνο δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υποστηρίζω, απλώς, ότι μία τέτοια κίνηση είναι θετική, έστω και σε επίπεδο συμβολισμού. 
Μου έκανε εντύπωση η έντονα αρνητική κριτική που ασκήθηκε για τη σύσταση αυτή του Δημάρχου Αθηναίων από σοβαρούς νομικούς (όπως π.χ. από τον συνάδελφο Β. Σωτηρόπουλο, τον οποίο - αν και δε γνωρίζω προσωπικά - εκτιμώ ιδιαίτερα ή τη Γραμματέα της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Κλειώ Παπαπαντολέων). Συμφωνώ απολύτως ότι στο πλαίσιο μίας πολιτικής για την ουσιαστική προάσπιση και προώθηση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας δεν μπορεί να είναι προτεραιότητα η "απαγόρευση" του "Χριστός Ανέστη" σε ένα οποιοδήποτε δημοτικό ραδιόφωνο. 
Φυσικά και προέχει η απο-θρησκευτικοποίηση του Κράτους σε όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης και ιδιαίτερα στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο πολίτης υποχρεώνεται - άμεσα ή έμμεσα - να αποκαλύψει τις θρησκευτικές ή κοσμοθεωρητικές του πεποιθήσεις (π.χ. υποχρεωτική προσευχή στα σχολεία ή στο στρατό, διδασκαλία μαθήματος θρησκευτικών υπό μορφή κατήχησης, επιλογή τύπου όρκου σε δημόσιες αρχές ή σε δικαστήρια κλπ.). Είναι, επίσης, αυτονόητο το δικαίωμα της μουσουλμανικής κοινότητας της Αθήνας να ανεγείρει δικό της λατρευτικό χώρο και είναι γνωστό ότι το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής λατρείας (όπως και κάθε ατομικό δικαίωμα) δεν μπορεί να εξαρτάται από όρους αμοιβαιότητας (αυτό είναι ένα προσφιλές ακροδεξιό επιχείρημα: "ανοίξτε τη Χάλκη και θα σας χτίσουμε τζαμί" κλπ.). Αυτό είναι πράγματι ένα σοβαρό ζήτημα και θα έπρεπε να έχει λύθεί χθες. Εννοείται ότι το μείζον πρόβλημα είναι ο πολυπόθητος διαχωρισμός Κράτους και εκκλησίας. (Παρεμπιπτόντως, το Κράτος δεν οφείλει να "θρησκεύεται", όπως διάβασα κάπου, λόγω της συνταγματικής διάταξης περί "επικρατούσας θρησκείας". Δεν οφείλει καν να ανέχεται άλλες γνωστές θρησκείες ή δόγματα, προωθώντας παράλληλα την επίσημη θρησκεία. Στο ελληνικό Σύνταγμα δεν υπάρχει επίσημη θρησκεία και από την αμιγώς περιγραφική διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 δεν απορρέει καμία απολύτως υποχρέωση της Πολιτείας απέναντι στην ορθόδοξη εκκλησία). Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί θα έπρεπε να περιμένει ο Καμίνης να γίνουν όλα τα προηγούμενα, για να κάνει ένα τόσο δα συμβολικό βήμα.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου