Όπως έγινε γνωστό πριν από λίγο από το δικαστικό ρεπορτάζ, η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δικαίωσε συμβασιούχους που εργάζονταν πριν το 2001 στον τομέα καθαριότητας του ΟΠΑΠ, αναγνωρίζοντας ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ωστόσο, σύμφωνα με το αιτιολογικό της απόφασης (όπως προκύπτει πάντα από το ρεπορτάζ), οι αγωγές των συμβασιούχων, έγιναν δεκτές διότι προσλήφθηκαν πριν από το 2001, οπότε έγινε η αναθεώρηση του Συντάγματος, και συνεπώς δεν ισχύει γι'αυτούς η απαγορευτική συνταγματική διάταξη που εμποδίζει τη μονιμοποίησή τους.Αν ετσι έχουν τα πράγματα, δεν πρόκειται για τόσο ευνοϊκη απόφαση όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Αν ο ΑΠ έχει οχυρωθεί πίσω από την συνταγματική απαγόρευση της με νόμο μετατροπής των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου για το χρονικό διάστημα μετά το 2001, αυτό σημαίνει ότι για τις περιπτώσεις συμβασιούχων που προσέφεραν την εργασία τους απο την αναθεώρηση και μετά (δηλ. μετά το 2001) τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευοίωνα. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μία άτολμη και εσφαλμένη απόφαση, αφού ανοίγει ο δρόμος για την μονιμοποίηση των προ του 2001 συμβασιούχων, αλλά εντείνεται το αδιέξοδο για τους υπόλοιπους. Όπως έχω γράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις, από την απαγόρευση της με νόμο αθρόας μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, δεν συνάγεται και απαγόρευση της δικαστικής αναγνώρισης αυτών των συμβάσεων ως αορίστου χρόνου. Κάτι τέτοιο θα αφαιρούσε από τα δικαστήρια τη δικαιοδοτική τους λειτουργία (στην ουσία θα ακύρωνε την ελληνική δικαιοσύνη) και θα παραβίαζε ευθέως την αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Για περισσότερα, ας περιμένουμε να διαβάσουμε το πλήρες κείμενο της απόφασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου