ΔΣΑ: Δελτίο Τύπου Για Αυτόφωρο σε Φορολογικές Παραβάσεις

Πρόσφατα διά της υπ' αριθμ. 6/2011 εγκυκλίου του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου δίδονται, μεταξύ άλλων, συστάσεις για την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας στα εγκλήματα της φοροδιαφυγής και της μη καταβολής βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο.

Εντούτοις, τόσο η καθιέρωση της ανωτέρω διαδικασίας για τα εν λόγω αδικήματα, όσο και η τεκμηρίωση που επιχειρείται στην προαναφερθείσα εγκύκλιο ως προς την αναγκαιότητα εφαρμογής της, γεννούν εύλογες απορίες και ερωτηματικά, καθώς μεταφέρουν πλέον την προβληματική του ζητήματος από το επίπεδο της νομιμότητας σε αυτό της σκοπιμότητας.

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών δεν μπορεί παρά να εκφράσει τον έντονο θεσμικό προβληματισμό του για την αντίθετη προς θεμελιώδεις αρχές του Ποινικού Δικαίου διεύρυνση της έννοιας του «αυτοφώρου», όπως η τελευταία διαμορφώθηκε με τις διατάξεις του Ν. 3943/2011. Ειδικότερα, η εφεξής θεώρηση ως χρόνου τέλεσης των αδικημάτων φοροδιαφυγής του χρονικού διαστήματος από την ημέρα κατά την οποία για πρώτη φορά όφειλε να ενεργήσει ο υπαίτιος έως τη συμπλήρωση χρόνου αντίστοιχου με το 1/3 της - κατά περίπτωση προβλεπόμενης - προθεσμίας παραγραφής έχει ως αποτέλεσμα όλα συλλήβδην τα εγκλήματα που προβλέπονται στις διατάξεις του Ν. 2523/1997 να θεωρούνται διαρκή και, κατά συνέπεια, αυτόφωρα. Η θεώρηση, ωστόσο, αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ. 1 και 7 παρ. 1 του Συντάγματος.

’λλωστε, και στην ίδια την ανωτέρω εγκύκλιο επισημαίνονται οι θεωρητικές αντιρρήσεις στην προπεριγραφείσα νομοθετική παρέμβαση και προφανώς, ως δείγμα αδυναμίας ανάπτυξης πειστικού αντιλόγου, αναφέρεται ρητά ότι το ζήτημα «θα κριθεί στην πράξη από τα δικαστήρια». Εντούτοις, αποδεκτή θεωρείται, κατά το συντάκτη της εγκυκλίου, η εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας «σε περιπτώσεις ακραίας και προκλητικής φοροδιαφυγής», χαρακτηρισμών γενικών και αόριστων που προσβάλλουν κατάφωρα την αρχή της ασφάλειας δικαίου.

Η κατάθεση των προαναφερθεισών ενστάσεων και προβληματισμών γίνεται φυσικά και πάνω στη βάση ότι οι φορολογικές ποινικές υποθέσεις έχουν ως αφετηρία μια διοικητικού δικαίου διαφορά, που διέπεται από ιδιαίτερες αρχές και δικούς της κανόνες, οι οποίοι δυσχερώς δύνανται να αντιμετωπισθούν με επάρκεια εντός της ab initio συνοπτικής αυτόφωρης διαδικασίας.

Με ιδιαίτερη λύπη και απογοήτευση διαπιστώνουμε πως και η ανωτέρω εγκύκλιος, εντάσσεται σε μία προσπάθεια στήριξης και ενίσχυσης με κάθε τρόπο ενός παραπαίοντος φοροεισπρακτικού μηχανισμού, αντί να συμβάλλει στην ορθολογική και αποτελεσματική αντιμετώπιση των σχετικών εγκλημάτων, που είναι το ζητούμενο. Σε κάθε περίπτωση, είναι αδιανόητο και ανεπίτρεπτο για μια δημοκρατικά δομημένη πολιτεία η χρονίζουσα αδυναμία ενός κρατικού μηχανισμού να επιτύχει τους επιδιωκόμενους δημοσιονομικούς στόχους του να επιδιώκεται να θεραπευτεί κατά τρόπο αποσπασματικό διά ρυθμίσεων που προσλαμβάνουν τη μορφή νομοθετικών ακροβασιών και συνοδεύονται από ελλειμματική δικαστική προστασία, χωρίς σεβασμό στα θεμελιώδη και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του πολίτη, φορολογουμένου και κατηγορουμένου.

                                                            Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΣΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Αίτηση Ακύρωσης του ΔΣΑ για το Τέλος Επιτηδεύματος

Ο ΔΣΑ κατέθεσε σήμερα αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία ζητεί την ακύρωση της απόφασης  ΠΟΛ. 1167/02-08-2011 (Φ.Ε.Κ. Β' 1835/17-08-2011) του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών, κατά το μέρος αυτής (άρθρα 3 και 4), που αφορά στην επιβολή του Τέλους Επιτηδεύματος, το οποίο θεσπίζεται με τις διατάξεις του άρθρου 31 του Ν. 3986/2011. Μάλιστα, ο ΔΣΑ ζητεί την εισαγωγή της υπόθεσης στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, αφού - σύμφωνα με το δικόγραφο της Αίτησης - υφίσταται ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος,  που έχει συνέπειες για ευρύτερο κύκλο προσώπων, καθώς αφορά στην πλειοψηφία των Μελών των Δικηγορικών Συλλόγων, αλλά και όλων των ελευθέρων επαγγελματιών και επιτηδευματιών και, ως εκ τούτου, συντρέχει νόμιμη περίπτωση για την εισαγωγή της υποθέσεως στην πλήρη Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 1 του Ν. 3900/2010 και 14~2 περ. β' του Π.Δ. 18/1989.

Το πλήρες περιεχόμενο του δικογράφου μπορείτε να το δείτε εδώ. 

Κατατέθηκε η Πρώτη Προσφυγή για το Τέλος Ακινήτων και την Εισφορά Αλληλεγγύης

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγε σήμερα ο δικηγόρος Αθηνών Άγγελος Τσιγκρής ο οποίος στρέφεται κατά της από 2.8.2011 απόφασης του υπουργού Οικονομικών (ΠΟΛ.1167) που καθορίζει τη "διαδικασία για την βεβαίωση και είσπραξη της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης στα φυσικά πρόσωπα, της έκτακτης εισφοράς σε αντικειμενικές δαπάνες και του τέλους επιτηδεύματος". 

Ο δικηγόρος υποστηρίζει ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι αντισυνταγματική, παράνομη και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).

Ειδικότερα, υπογραμμίζει ότι παραβιάζονται οι διατάξεις του άρθρου 78 του Συντάγματος που καθιερώνουν τις αρχές της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, της φορολογικής ισότητας και της νομιμότητας του φόρου. Αλλά πέρα από το χαρακτηρισμό της επίμαχης οικονομικής επιβάρυνσης ως τέλους αυτό συνιστά φόρο.

Σύμφωνα με τον Άγγελο Τσιγκρή: "Το τέλος επιτηδεύματος έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του φόρου και συγκεκριμένα πρόκειται για χρηματική, υποχρεωτική και οριστική οικονομική επιβάρυνση των φορολογουμένων, επιτηδευματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, προς το κράτος προς εκπλήρωση δημοσίου σκοπού που πραγματοποιείται με βάση προνόμια δημόσιας εξουσίας και η οποία δίνεται χωρίς ειδικό αντάλλαγμα. Σε κάθε περίπτωση η έλλειψη ειδικού ανταλλάγματος, η οποία συνιστά την ειδοποιό διαφορά μεταξύ φόρου και ανταποδοτικού τέλους, φανερώνει την πραγματική φύση του επιβαλλόμενου τέλους επιτηδεύματος ως φόρου". 

Ο δικηγόρος, επικαλείται νομολογία τόσο του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου όσο και του Συμβουλίου της Επικρατείας, σύμφωνα με την οποία "μια οικονομική επιβάρυνση έχει το χαρακτήρα φόρου και όχι τέλους, ακόμη και αν ονομάζεται έτσι, σε περίπτωση που δεν προβλέπεται ειδικό αντάλλαγμα από το κράτος ή άλλο δημόσιο φορέα". Συνεπώς, συνεχίζει ο δικηγόρος, "το επιβαλλόμενο με τις διατάξεις του άρθρου 31 του Ν. 3986/2011 τέλος επιτηδεύματος συνιστά φόρο και όχι τέλος, παρά τον εκ νόμου διδόμενο σε αυτό χαρακτηρισμό, ελλείψει παροχής ειδικού ανταλλάγματος στους υπόχρεους". Στην πραγματικότητα, με το προβλεπόμενο τέλος επιτηδεύματος, επιβάλλεται κεφαλικός φόρος, δεδομένου ότι οι φορολογούμενοι, επιτηδευματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες, αποτελούν αυτοί καθαυτοί τη βάση επιβολής του εν λόγω φόρου.

Ακόμη, στο σκεπτικό της προσφυγής, αναφέρεται ότι "η επιβολή "κεφαλικού φόρου", όπως το τέλος (φόρος) επιτηδεύματος, παραβιάζει και την αρχή της φοροδοτικής ικανότητας που κατοχυρώνεται στην παράγραφο 5 του άρθρου 4 του Συντάγματος". Οι φορολογούμενοι "θα πρέπει να φορολογούνται ανάλογα με τις δυνάμεις τους, δηλαδή τη φοροδοτική τους ικανότητα και όχι με κριτήρια, όπως για παράδειγμα ο τόπος εγκατάστασής τους, τα οποία δεν είναι κατάλληλα και αντικειμενικά για την ανεύρεση της φοροδοτικής τους ικανότητας". Με τον τρόπο αυτό παραβιάζεται και η συνταγματική αρχή της ισότητας την οποία επιβάλλει η Πολιτεία και μεταχειρίζεται με ομοιόμορφο τρόπο τους φορολογούμενους που τελούν υπό όμοιες συνθήκες από την πλευρά της φοροδοτικής ικανότητας.

Η επιβολή "κεφαλικού φόρου" μόνο στους ελεύθερους επαγγελματίες και στους επιτηδευματίες και όχι στους λοιπούς φορολογούμενους παραβιάζει την αρχή της φορολογικής ισότητας. Πολύ περισσότερο παραβιάζεται η εν λόγω αρχή, καθώς προβλέπονται και εξαιρέσεις από την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος. 

Παράνομη χαρακτηρίζεται και η πρόβλεψη της επίμαχης απόφασης που αναφέρει ότι η κατάθεση προσφυγής στα Διοικητικά Δικαστήρια δεν αναστέλλει την είσπραξη του τέλους επιτηδεύματος. Και αυτό γιατί ο πρόσφατος νόμος 3943/2011 με την κατάθεση προσφυγής αναστέλλεται η πληρωμή του 50% του τέλους, φόρου κ.λπ.

Ως προς την ειδική εισφορά αλληλεγγύης ο κ. Τσιγκρής υπογραμμίζει ότι παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της φοροδοτικής ικανότητας και της μη αναδρομικότητας των φορολογικών νόμων. Συγκεκριμένα, αναφέρει, με το "άρθρο 29 του Ν. 3986/2011 θεσπίζεται αναδρομικά εφαρμογή φορολογικού τεκμηρίου και διαδικασίας και μεθόδου εξεύρεσης της φορολογητέας ύλης, καθώς και η αναδρομική κατάργηση υφιστάμενου φορολογικού καθεστώτος που προβλέπει φορολογικές αλλαγές".

Ο φόρος αλληλεγγύης παραβιάζει και τις συνταγματικές αρχές της φορολογικής ισότητας και της προοδευτικότητας του φόρου και αυτό γιατί οι "φορολογικοί συντελεστές επιβάλλονται στο σύνολο των εισοδημάτων των φορολογουμένων και όχι σε μέρος των εισοδημάτων αυτών με βάση την προοδευτική κλίμακα υπολογισμού του φόρου, όπως προβλέπεται στο φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων".

Η εισφορά αλληλεγγύης και το τέλος επιτηδεύματος παραβιάζουν την ΕΣΔΑ, καθώς και τα δύο επιβάλλονται για το ίδιο οικονομικό αντικείμενο προσβάλλοντας έτσι το κατοχυρωμένο περιουσιακό δικαίωμα των φορολογουμένων.

Τέλος, σημειώνει ότι το ύψος των νέων έκτακτων φόρων είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τη φοροδοτική ικανότητα των φορολογούμενων και ενδέχεται οι φορολογούμενοι να στερηθούν την ιδιοκτησία τους, αφού για να καταβάλουν το ποσό των αμφισβητούμενων φόρων, θα πρέπει να προβούν στη λήψη μέτρων (π.χ. λήψη δανείων), ενώ σε περίπτωση μη συμμόρφωσής τους με την υποχρέωση αυτή υπάρχει ο κίνδυνος να ληφθούν μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος της περιουσίας τους, όπως για παράδειγμα επιβολή κατάσχεσης στην ακίνητη περιουσία. (Πηγή: www.enet.gr)

Καταδίκη σε $ 675.000 για Παράνομο File Sharing

O Joel Tenenbaum, φοιτητής του αμερικανικού Πανεπιστημίου της Βοστόνης, καταδικάστηκε να πληρώσει το δυσθεώρητο ποσό των 675.000 δολαρίων στον σύνδεσμο δισκογραφικών εταιρειών RIAA για παραβίαση της νομοθεσίας περί copyright μέσω της πρακτικής του file-sharing. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο εναγόμενος Joel είχε πετύχει τη μείωση της οφειλόμενης αποζημίωσης στο πιο διαχειρίσιμο ποσό των 67.500 δολαρίων, προτού εκδοθεί η εφετειακή απόφαση που επιδικάζει ξανά το αρχικό ποσό. Η δίκη του φοιτητή για ανέβασμα και ανταλλαγή αρχείων μουσικής μέσω υπηρεσιών peer-to-peer και file-sharing είναι μόλις η δεύτερη που διεξάγεται γι’ αυτό το λόγο στην Αμερική. Είχε προηγηθεί το 2007 αγωγή του ίδιου οργανισμού, RIAA, (Recording Industry Association of America) κατά νεαρής γυναίκας που κατέβαζε παράνομα μουσικά κομμάτια με την ίδια υπηρεσία.

Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που είχε κρίνει την υπόθεση είχε μειώσει το αρχικό πρόστιμο κατά 90%, καθώς η δικαστής Nancy Gertner έκρινε ότι ήταν τόσο υψηλό που καταντούσε συνταγματικά ανεπίτρεπτο. Η RIAA άσκησε έφεση κατά της απόφασης και πέτυχε την επαναφορά του προστίμου στα αρχικά επίπεδα. Η αιτιολογία με την οποία το εφετειακό δικαστήριο δικαίωσε την  RIAA ήταν ότι η πρωτοβάθμια δικαστής δεν εφάρμοσε σωστά τις διαθέσιμες μεθόδους για τον υπολογισμό του ποσού της αποζημίωσης. Δηλαδή, σε περιπτώσεις που επιδικάζεται ένα υπερβολικά υψηλό ποσό, συνήθως ακολουθείται η διαδικασία της πρότασης «remittitur», που σημαίνει ότι ο δικαστής μειώνει το ποσό, παρέχοντας παράλληλα τη δυνατότητα στον ενάγοντα να ζητήσει νέα δίκη, εφόσον δεν συμφωνεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Gertner δεν ακολούθησε αυτή τη μέθοδο –διότι ανέφερε στο αιτιολογικό της απόφασης ότι οι ενάγοντες είχαν δηλώσει κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο ότι ήταν απίθανο να δεχθούν μειωμένη αποζημίωση- και κατέφυγε σε συνταγματικές διατάξεις περί αναλογικότητας. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο λοιπόν θεώρησε ότι –παρά τον κατά τα λοιπά επιτυχή χειρισμό της υπόθεσης- η δικαστής έσφαλε, διότι δεν προσπάθησε να λύσει το θέμα με την πρώτη μέθοδο και κατέφυγε πρόωρα στη συνταγματική στάθμιση.

Παρά την επίλυση του ζητήματος υπέρ της RIAA για λόγους τυπικής νομικής μεθοδολογίας, το εφετειακό δικαστήριο δήλωσε ότι επί της ουσίας δεν στηρίζει τόσο σκληρά μέτρα κατά εναγομένων σε παρόμοιες υποθέσεις, απευθύνοντας σύσταση στο Κογκρέσο να κοιτάξει προσεκτικότερα τα προβλήματα εφαρμογής που δημιουργεί τελευταία η νομοθεσία για το copyright. (Πηγή: www.lawnet.gr).
Θυμίζω ότι το καλοκαίρι, σε ανάλογη περίπτωση, στη Σκωτία, εναγόμενη που είχε παραβιάσει το νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω υπηρεσιών file sharing είχε καταδικαστεί μόλις σε τρία χρόνια επιτήρησης (δείτε εδώ). Το επόμενο βήμα στις ΗΠΑ για ανάλογα αδικήματα θα είναι προφανώς η επιβολή θανατικής ποινής. Η μουσική σκοτώνει τους πειρατές!  

Άκυρη η απόλυση υπαλλήλου λόγω υβριστικής συμπεριφοράς του εργοδότη

Δικαστήριο διέταξε την επαναπρόσληψη οδηγού καπνοβιομηχανίας, αφού έκριναν ότι η απόλυσή του κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική, επειδή έγινε αποκλειστικά λόγω της ιδιοτροπίας της εργοδότριάς του και της υβριστικής και προσβλητικής συμπεριφοράς της απέναντί του. Ο “απολυμένος” οδηγός, δικαιούται σύμφωνα με το δικαστήριο, χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που δέχθηκε, μισθοί υπερημερίας αλλά και άμεση επαναπρόσληψη. Σε περίπτωση δε, που δεν επαναπροσληφθεί, ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας θα υποχρεωθεί να του καταβάλλει μηνιαίως χρηματική ποινή 500 ευρώ, ενώ θα του επιβληθεί φυλάκιση δέκα ημερών για κάθε μήνα που θα αρνείται την επαναπρόσληψή του. Ο απολυθείς είχε προσληφθεί τον Οκτώβριο του 2008 με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου ως οδηγός σε γνωστή ελληνική καπνοβιομηχανία. Αρχικά, ήταν προσωπικός οδηγός του βασικού μετόχου της, για διεκπεραίωση των προσωπικών υποθέσεών του και εξωτερικών εργασιών, αλλά μετά το θάνατο του βασικού μετόχου το 2009, ο οδηγός διατέθηκε για την εξυπηρέτηση της χήρας και της κόρης τού εκλιπόντα.

Ένα πρωί η χήρα έστειλε τον οδηγό σε μια Τράπεζα να παραλάβει ένα φάκελο από μία τραπεζοϋπάλληλο. Η τελευταία είπε στον οδηγό ότι υπάρχει ένας φάκελος και για την κόρη τής χήρας, ο οποίος θα σταλεί υπηρεσιακά. Όμως, η χήρα πήρε στο τηλέφωνο τον οδηγό, τον εξύβρισε, ζητώντας του εξηγήσεις γιατί δεν πήρε και το φάκελο της κόρης της και προσέθεσε: “Σε έχω απολύσει, μην πας να παραπονεθείς”, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε αυθημερόν η επίδοση τής απόλυσής του.Σύμφωνα με τους δικαστές, η απόλυση έγινε με “εμπαθή ελατήρια”, καθώς η χήρα “από αδικαιολόγητη ιδιοτροπία θεώρησε τον οδηγό υπεύθυνο της μη παραλαβής του φακέλου της κόρης της.” Κατόπιν αυτών η απόλυση κρίθηκε παράνομη και καταχρηστική. (Πηγή: www.enet.gr)

Προσωρινή Δικαίωση για 410 Συμβασιούχους του Δ. Αθηναίων

Με προσωρινή διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, κι άλλοι 410 συμβασιούχοι του δήμου Αθηναίων θα παραμείνουν στην εργασία τους. To Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας, με προσωρινή διαταγή, αποδέχτηκε σχετικό αίτημα των 410 εργαζομένων και διέταξε τον δήμο να διατηρήσει τους συμβασιούχους στις θέσεις εργασίας τους και μετά τη λήξη των συμβάσεων τους, στο τέλος του μηνός. Mε αντίστοιχη προσωρινή διαταγή του Πρωτοδικείου πριν λίγες μέρες, είχαν πετύχει την παραμονή στην εργασία τους κι άλλοι 200 συμβασιούχοι στον τομέα καθαριότητας του δήμου Αθηναίων. Η προσωρινή διαταγή του Μονομελούς Πρωτοδικείου επιτρέπει στους εργαζόμενους να συνεχίσουν να εργάζονται μέχρι τη συζήτηση των προσφυγών τους, τον Οκτώβριο, οπότε και θα κριθεί η υπόθεσή τους. Ενώ την ημέρα της συζήτησης το δικαστήριο μπορεί να παρατείνει την παραμονή των εργαζομένων στις υπηρεσίες του δήμου μέχρι την έκδοση της απόφασης του. (Πηγή: www.enet.gr)

Άρειος Πάγος: Άκυρη και καταχρηστική η απόλυση μητέρας γιατί μπορεί να ξανάμενε έγκυος

Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η καταγγελία σύμβασης εργασίας μιας μητέρας, η οποία απολύθηκε μόλις έληξε η προστασία της μητρότητας που της παρέχει η εργατική νομοθεσία, επειδή μπορούσε, λόγω της ηλικίας της, να μείνει και πάλι έγκυος στο μέλλον, είναι άκυρη και καταχρηστική.

Η βοηθός μικροβιολόγου ήταν ανύπαντρη όταν προσελήφθη και στη συνέχεια παντρεύτηκε και έμεινε έγκυος, αλλά όλο το διάστημα της κυήσεώς της παρέμεινε κλινήρης λόγω επιπλοκής στην εγκυμοσύνη. Έλαβε άδεια τοκετού και λοχείας τρεις μήνες πριν τον τοκετό και 3,5 μήνες μετά, δηλαδή 17 εβδομάδες (4 μήνες περίπου) περισσότερο από ό,τι προβλέπει η εργατική νομοθεσία, ενώ όλο αυτό το διάστημα της κύησης και της λοχείας πληρωνόταν κανονικά. Μετά τη λήψη της άδειας μητρότητας η βοηθός μικροβιολόγου είχε μειωμένο ωράριο εργασίας και προσερχόταν μία ώρα αργότερα και αποχωρούσε και πάλι μία ώρα νωρίτερα. Όμως αιφνιδιαστικά την 1η Νοέμβριου 2005 η μικροβιολόγος απολύθηκε. (Πηγή; www.enet.gr)

Ζητήματα Αντισυνταγματικότητας για το Νέο Τέλος Ακινήτων

Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, καθώς και ο Σύλλογος Ελλήνων Φορολογουμένων μελετά όλες τις νομικές δυνατότητες που υπάρχουν για να αντιμετωπίσει ο πολίτης, το νέο χαράτσι. Όπως αναφέρει ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», ο Ευστάθιος Μπακάλης, δικηγόρος και φορολογικός σύμβουλος στο ΔΣΑ, υπογραμμίζει πως κατ' αρχήν παρατηρείται μια «αγωνιώδης προσπάθεια να θεμελιωθεί ο "ανταποδοτικός" χαρακτήρας του προσχηματικώς καλούμενου "τέλους", ενώ παράλληλα δεν επιδεικνύεται ουδεμία μέριμνα για την πραγματική προστασία της ιδιοκτησίας».Υπενθυμίζοντας ότι η ακίνητη περιουσία φορολογείται ήδη με την επιβολή αρκετών φόρων [Φόρος Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ), Φόρος Μεταβιβάσεως Ακινήτων (ΦΜΑ), Φόρος κληρονομιάς, δωρεάς ή γονικής παροχής κ.ά.], καταλήγει πως η «παραπάνω συνολική φορολογική επιβάρυνση, που αυξάνεται με την επιβολή του Ειδικού Τέλους Ακινήτων, δημιουργεί αφόρητη πίεση στην ακίνητη ιδιοκτησία και συρρικνώνει την αξία της. Η διαρκής σύνδεση φορολογικών βαρών με την ακίνητη περιουσία προσλαμβάνει δημευτικές διαστάσεις, εγείροντας σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας».Παράλληλα, «ζητήματα νομιμότητας εγείρει και η διαδικασία εισπράξεως μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, αφού τυχόν αδυναμία, απροθυμία, ή αδιαφορία του ιδιοκτήτη, που εκμισθώνει το ακίνητο, θα καταδικάσει τον μισθωτή στη δυσμενέστατη συνέπεια της διακοπής της παροχής του ηλεκτρικού ρεύματος». Εκτός, λοιπόν, από τις συνήθεις κυρώσεις για τη μη τήρηση φορολογικών υποχρεώσεων, «εφευρίσκεται και ένας επιπλέον μοχλός πίεσης. Η στέρηση ενός κοινωνικού αγαθού, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα».Το μόνο μέσο άμυνας είναι η προσφυγή στα δικαστήρια. «Εντούτοις, κάτι τέτοιο είναι σχετικό, λόγω εγγενών αδυναμιών του υπάρχοντος συστήματος. Κατ' αρχάς, η άσκηση προσφυγής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων κατά του Ειδικού Τέλους δεν αναστέλλει την υποχρέωση καταβολής του. Ο δε χρόνος της προσφυγής αυτής ανάγεται στο μακρινό μέλλον (4-5 έτη), με μόνη ελπίδα την εισαγωγή μιας υποθέσεως απευθείας προς εκδίκαση στο ΣτΕ, λόγω γενικότερου ενδιαφέροντος, κατ' εφαρμογή του Ν. 3900/2010».«Ως άμεση αντιμετώπιση, πάντως, προβλέπεται η άσκηση αιτήσεως αναστολής εκτελέσεως ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, η οποία, με την επίκληση της ανεπανόρθωτης βλάβης, συγκεντρώνει πιθανότητες ευδοκιμήσεως σε περιπτώσεις στις οποίες διαπιστώνεται μεν ιδιοκτησιακό δικαίωμα, έστω και ουσιώδες, όχι όμως και αντίστοιχη απόκτηση εισοδημάτων και, συνακόλουθα, οικονομική ρευστότητα, εν όψει και των λοιπών -φορολογικών και μη- υποχρεώσεων του φορολογουμένου».Ο ΔΣΑ, έχοντας διατρανώσει την αντίθεσή του «στη φορολογική στοχοποίηση της ακίνητης περιουσίας, η οποία, ως εύκολη λύση, βάλλεται διαχρονικά», θα εξετάσει όλες τις νομικές δυνατότητες προστασίας έναντι τέτοιων νομοθετικών επιλογών, «στεκόμενος στο πλευρό, όχι μόνο των μελών του, αλλά και εν γένει της κοινωνίας».Από την πλευρά του, ο Παναγιώτης Εμμ. Χασιώτης, δικηγόρος στο Σύλλογο Ελλήνων Φορολογούμενων και τον Αρειο Πάγο, τονίζει πως το νέο ειδικό τέλος «παρουσιάζει προβλήματα συνταγματικότητας», καθώς «η ίδια η φύση του δεν συμβαδίζει με τις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματός μας καθώς και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ)».Ειδικότερα, «η επιβολή του δεν βρίσκεται σε συνάρτηση με το πραγματικό εισόδημα του φορολογούμενου ιδιοκτήτη. Ο φόρος για να είναι αναλογικός και συμβατός με το Σύνταγμά μας πρέπει να είναι ανάλογος με τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός, κατά το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος». Επιπλέον, «παραβιάζεται και η αρχή της απαγορεύσεως της διπλής φορολογίας. Η επιβολή του νέου ειδικού τέλους ακινήτων αποτελεί δεύτερη φορολόγηση για την ίδια αιτία. Η διπλή φορολόγηση αντίκειται και στο άρθρο 17 του Συντάγματός μας, αλλά και στο Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, που προστατεύουν την ιδιοκτησία και τα εν γένει περιουσιακά δικαιώματα του ατόμου». (Πηγή: www.tvxs.gr)

Ανεργία: Αύξηση 22% σε Σχέση με Πέρυσι

Για μικρή κάμψη στον αριθμό των εγγεγραμμένων ανέργων τον Αύγουστο σε σύγκριση με τον Ιούλιο κάνει λόγο ο ΟΑΕΔ. Ο οργανισμός καταγράφει 693.329 ανέργους για τον Αύγουστο, αριθμός μειωμένος κατά 0,9% σε σύγκριση με τον Ιούλιο, όμως σε σύγκριση με τον Αύγουστο του 2010 διαπιστώνεται αύξηση 22%, καθώς προστέθηκαν στον κατάλογο 125.000 άνεργοι.

Στη διάρκεια του Αυγούστου ο ΟΑΕΔ κάνει λόγο για 50.443 προσλήψεις, αριθμός μειωμένος κατά 38% και κατά 4,2% σε σύγκριση με τον Ιούλιο του 2011 και τον Αύγουστο του 2010.  Στο σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων το 62,6% ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 30-54 ετών, ενώ το 60% των ανέργων είναι γυναίκες. 

Την ίδια ώρα, απαισιόδοξες είναι οι εκτιμήσεις των εργοδοτών για το δ΄ τρίμηνο του 2011, σύμφωνα με έρευνα για τις προοπτικές απασχόλησης, την οποία δημοσιοποίησε η ManpowerGroup. Όπως προκύπτει από την έρευνα, ο δείκτης των συνολικών προοπτικών απασχόλησης διαμορφώνεται στο -13% υποδεικνύοντας ότι περισσότεροι είναι οι εργοδότες που προβλέπουν μείωση από αυτούς που προβλέπουν αύξηση των θέσεων εργασίας. Ο δείκτης παρουσιάζεται μειωμένος κατά οκτώ ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, ενώ σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2010, καταγράφει μείωση τριών ποσοστιαίων μονάδων.

Συνολικά, οι εργοδότες και στους εννέα τομείς της ελληνικής οικονομίας δηλώνουν ότι ο αριθμός των ατόμων που απασχολούν θα μειωθεί μέσα στο προσεχές τρίμηνο, με τις πλέον απαισιόδοξες εκτιμήσεις να προέρχονται από τον χώρο του Τουρισμού (-24%) και των Κατασκευών (-23%). Ωστόσο, σχεδόν δύο στους τρεις εργοδότες που συμμετείχαν στην έρευνα, δηλώνουν την πρόθεση τους να διατηρήσουν τις υπάρχουσες θέσεις εργασίας. 

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, ποσοστό 9% των εργοδοτών αναμένουν αύξηση στον αριθμό των ατόμων που απασχολούν, το 22% μείωση ενώ το 64% δεν προβλέπει καμία μεταβολή στον αριθμό των απασχολούμενων ατόμων. (Πηγή: www.tvxs.gr)

Επικύρωση των Παράνομων Ατομικών Συμβάσεων Εργασίας

Υπό το κράτος των συνεχών πιέσεων της τρόικας, η οποία έχει υιοθετήσει πλήρως τα σχετικά εγχώρια εργοδοτικά αιτήματα, το υπουργείο Εργασίας προχωρεί σε νέα αναθεώρηση του εργατικού δικαίου. Στην επικύρωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, μέσω των οποίων πολλές επιχειρήσεις μείωσαν -εντελώς παράνομα- τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, προσανατολίζεται η κυβέρνηση.

Μετά την καθιέρωση των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων του περασμένου Δεκεμβρίου, μέσω των οποίων επιτρέπεται η βύθιση των αποδοχών κάτω των κλαδικών συμβάσεων και, ακολούθως, την πρόβλεψη για σύναψη ειδικών συμβάσεων ακόμη και με τις εργασιακές επιτροπές (σε επιχειρήσεις κάτω των 30 ατόμων), όπου εκφράζεται μόλις το 25% των μισθωτών, τώρα εξετάζεται η σύναψη επιχειρησιακής «σύμβασης» με ατομικές υπογραφές επί λίστας εργαζομένων...

Θα μπορεί δηλαδή ο εργοδότης στις επιχειρήσεις που απασχολούν κάτω από 50 ατόμα (όπου εργάζεται το 90% των μισθωτών) να καλεί έναν έναν προσωπικά τους εργαζόμενους και να τους υποδεικνύει να (απο)δεχτούν τη μείωση των αποδοχών. Οταν συγκεντρωθεί το 50% συν μία των υπογραφών, η σχετική «σύμβαση» θα ισχύει αυτόματα στο σύνολο του προσωπικού..

Προς τούτο είναι ενδεικτικές οι δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Γ. Κουτρουμάνη στη Θεσσαλονίκη (στη διάρκεια της συνέντευξης του πρωθυπουργού), ο οποίος διαπίστωσε ότι «δυστυχώς, έχουν κυριαρχήσει οι ατομικές συμβάσεις» και ότι ο εργαζόμενοι «δεν πληρώνονται τις αποδοχές τους...». Ενώ όλα αυτά είναι παράνομα και αντί η πολιτεία να στείλει τα εποπτικά και ελεγκτικά της όργανα, όπως για παράδειγμα το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), να κάνουν τους αναγκαίους ελέγχους και να εφαρμοστούν οι κείμενοι νόμοι, τελικά υποκύπτει στην εργασιακή ζούγκλα και τη νομιμοποιεί. «Χρειάζεται επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας», δήλωσε ο κ. Κουτρουμάνης. Ωστόσο, το υπό εκκόλαψη σχέδιο διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και πλήρους κυριαρχίας των ατομικών συμβάσεων -οι οποίες θα έχουν σαν κατώφλι μόνο τον κατώτατο μισθό της ΓΣΕΕ (751 ευρώ) ή 20% χαμηλότερα για τους νέους κάτω των 25 ετών- αναμένεται να αποτελέσει και τη σπίθα στις σχέσεις με την Εργατική Συνομοσπονδία. Πόσο μάλιστα όταν ο κ. Κουτρουμάνης προέρχεται από τα σπλάχνα του συνδικαλιστικού κινήματος... (Πηγή: www.enet.gr)

ΗΠΑ: Άκυρη η Απόλυση Μισθωτών που Σχολίασαν Δυσμενώς στο Facebook τις Συνθήκες Εργασίας τους

Στις Η.Π.Α. απόφαση της Εθνικής Επιτροπής για τις Εργασιακές Σχέσεις (NLRB – National Labor Relations Board) κήρυξε παράνομη την απόλυση πέντε εργαζομένων από τη μη κερδοσκοπική οργάνωση Hispanics United of Buffalo εξαιτίας της δημοσίευσης αρνητικών σχολίων για το εργασιακό περιβάλλον τους.

Το θέμα ξεκίνησε όταν ένας εργαζόμενος στην οργάνωση κατέφυγε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook για να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του προς έναν συνάδελφο, τον οποίο είχε ακούσει να επικρίνει άλλους εργαζομένους για την εργασιακή τους απόδοση.

Η συγκεκριμένη ανάρτηση έγραφε: «Ένας συνάδελφος πιστεύει ότι δεν εξυπηρετούμε αρκετά καλά τους πελάτες εδώ στη HUB. Εγώ όμως το κάνω! Συνάδελφοι τί πιστεύετε;». Το αρχικό post έγινε κατόπιν αντικείμενο σχολίων από άλλους εργαζομένους στην οργάνωση, που υπερασπίζονταν τον τρόπο εργασίας και τη διαγωγή τους προς τους πελάτες, ενώ διατύπωσαν μομφές κατά του εργασιακού φόρτου και της έλλειψης ικανοποιητικού αριθμού υπαλλήλων. Μόλις η HUB αντιλήφθηκε το συμβάν, απέλυσε τους πέντε υπαλλήλους που συμμετείχαν στα comments, με την αιτιολογία της παρενόχλησης του εργαζόμενου που έκανε το αρχικό σχόλιο.

Μία εκ των απολυθέντων υπαλλήλων προσέφυγε στο γραφείο της NLRB, ισχυριζόμενος ότι η οργάνωση παραβίαζε με τον τρόπο αυτό την άσκηση των εργασιακών δικαιωμάτων που τους εγγυάται η εργατική νομοθεσία (National Labor Relations Act). Η υπόθεση έφτασε μέχρι τον διοικητικό δικαστή, ο οποίος σε απόφαση που εξέδωσε στις 2     Σεπτέμβρη, δικαίωσε την προσφεύγουσα θεωρώντας ότι οι εργαζόμενοι έχουν κάθε δικαίωμα να ανταλλάσσουν μεταξύ τους απόψεις για τις συνθήκες εργασίας τους. Η συνομιλία τους λοιπόν στο Facebook αποτελεί προστατευόμενη δραστηριότητα κατά το νόημα του εβδόμου παραρτήματος της εργατικής νομοθεσίας (Section 7 of the National Labor Relations Act), διότι ακριβώς αναφέρεται στο περιβάλλον και τους όρους παροχής εργασίας και καλύπτει τόσο την εργασιακή απόδοση όσο και την εκτίμηση για την επάρκεια του προσωπικού. Η συζήτηση για να υπάγεται στην παραπάνω έννοια πρέπει να αναφέρεται σε προβληματισμούς που διατυπώνουν έστω μερικοί –όχι μόνο ένας- υπάλληλοι της εταιρείας, μεταξύ τους ή δημοσίως, σε κοινωνικά μέσα δικτύωσης, και οι οποίοι αφορούν τους υπάρχοντες όρους εργασίας και ενδεχόμενες βελτιώσεις. Στο διατακτικό της απόφασης, το δικαστήριο υποχρεώνει την οργάνωση να επαναπροσλάβει τους παρανόμως απολυθέντες εργαζομένους, να τους καταβάλλει αναδρομικά μισθούς για το διάστημα που δεν εργάστηκαν καθώς και να αναρτήσει μια ανακοίνωση στην υπηρεσία της που να ενημερώνει  τους εργαζομένους για τα δικαιώματά τους. 

Πηγή: www.lawnet.gr

ΟλΑΠ 9/2011: Καταρχήν Νόμιμη η Άρνηση του Εργοδότη να Επαναπασχολήσει Ακύρως Απολυθέντα Μισθωτό!

Με μία άκρως αντεργατική και - κατά τη γνώμη μου - νομικά ανερμάτιστη απόφασή της (9/2011), η πλειοψηφία της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου έκρινε ότι στην περίπτωση κατά την οποία αναγνωριστεί ως άκυρη η καταγγελία σύμβασης εργαζομένου από την πλευρά του εργοδότη, η υποχρέωση του τελευταίου για αποδοχή των υπηρεσιών του μισθωτού δεν ανακύπτει ως αυτόματη συνέπεια της αναγνώρισης της ακυρότητας της καταγγελίας. Αντιθέτως, η άρνηση του εργοδότη να αποδεχθεί την εργασία του μισθωτού σε περίπτωση άκυρης απόλυσης, καθίσταται παράνομη όταν υπερβαίνει προφανώς τα κριτήρια που θέτει το άρθρο 281 ΑΚ και αποβαίνει έτσι καταχρηστική, όπως όταν θίγει υλικά ή ηθικά συμφέροντα του εργαζομένου ή επιφέρει χωρίς λόγο προσβολή της προσωπικότητας του κατά τα άρθρα 59, 914 και 932 ΑΚ, οπότε παρέχεται σ' αυτόν αξίωση για την άρση της προσβολής και την παράλειψη της στο μέλλον, καθώς και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, περιστατικά, τα οποία πρέπει να κρίνονται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. 

Με άλλα λόγια, η ακυρότητα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας δεν συνιστά κατά τη γνώμη της Ολομέλειας επαρκή λόγο για τη θεμελίωση υποχρέωσης του εργοδότη να επαναπασχολήσει το μισθωτό, αλλά ο τελευταίος πρέπει να επικαλεσθεί και να αποδείξει επιπλέον πραγματικά περιστατικά που καθιστούν την άρνηση του εργοδότη καταχρηστική (!). Θεωρείται δηλαδή - παρά την ακύρωση της απόλυσης - καταρχήν νόμιμη η μη αποδοχή των υπηρεσιών του μισθωτού, εκτός να συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι, τους οποίους πρέπει να επικαλεστεί και να αποδείξει ο ίδιος ο μισθωτός.  

Σαφώς ορθότερη η άποψη της μειοψηφίας (μόλις δύο μελών του Δικαστηρίου), σύμφωνα με την οποία, όταν, η άρνηση του εργοδότη να απασχολεί το μισθωτό εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας, σε περίπτωση που η καταγγελία προσβάλλεται ως άκυρη, η άρνηση για πραγματική απασχόληση υπονοείται αυτόχρημα παράνομη. Οπότε ο μισθωτός, επιδιώκοντας την αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας και την εκ νέου πραγματική απασχόληση αυτού εκ μέρους του εργοδότη, αρκεί να επικαλεσθεί και αποδείξει τα περιστατικά επί των οποίων ερείδεται η ακυρότητα και δεν απαιτείται να προσθέσει περιστατικά τα οποία στοιχειοθετούν καταχρηστική άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος ή παράνομη προσβολή της προσωπικότητας του ή αδικοπραξία σε βάρος του ή παράνομο αποκλεισμό από την οικονομική ζωή. Διότι όλα αυτά, λόγω της διαταραχής της ομαλής λειτουργίας της συμβάσεως εργασίας που εκδηλώθηκε με τη άκυρη καταγγελία, ενυπάρχουν στον περί ακυρότητας ισχυρισμό και στους λόγους που τον θεμελιώνουν και που καθιστούν ταυτόχρονα παράνομη την, ήδη εκδηλωθείσα, άρνηση για πραγματική απασχόληση. Η κρίση αυτή επιβεβαιώνεται από τον ορισμό του άρθρου 23 παρ.2 του ν. 1264/1982, σύμφωνα με τον οποίο "ο εργοδότης και οι εκπρόσωποι του, που αρνούνται την πραγματική απασχόληση του εργαζόμενου, του οποίου η απόλυση έχει κριθεί άκυρη με δικαστική απόφαση, τιμωρούνται με φυλάκιση ή και με χρηματική ποινή για κάθε παράβαση ή άρνηση". Η απόδοση ποινικής απαξίας στην εν λόγω συμπεριφορά του εργοδότη, που είχε καταγγείλει ακύρως τη σύμβαση εργασίας, ιδρύει, μετά τη δικαστική αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας, ουσιαστικού δικαίου υποχρέωση αυτού να επαναπροσλάβει και να απασχολήσει πραγματικά τον ακύρως απολυθέντα μισθωτό και καθιστά άνευ ετέρου παράνομη την άρνηση του να συμμορφωθεί προς την υποχρέωση αυτή.

Διακοπές τέλος και για το blog. Καλό χειμώνα σε όλους!