Νέα περίπτωση Κούνεβα: Μαφιόζικη επίθεση σε εργαζόμενη

Μαφιόζικη δολοφονική επίθεση, που θυμίζει πολύ έντονα την αντίστοιχη επίθεση στην Κ. Κούνεβα, δέχθηκε εργαζόμενη σε καφετέρια μετά τη διαπραγμάτευση με τον εργοδότη της για την καταβολή της αποζημίωσης απόλυσής της. Η εργαζόμενη βρέθηκε βάναυσα κακοποιημένη από αγνώστους έξω από το σπίτι της, το βράδυ της 24ης Μαρτίου, μία ημέρα μετά τη διαπραγμάτευση με τον εργοδότη της για την καταβολή της αποζημίωσης.

Σύμφωνα με τις καταγγελίες που υπάρχουν, η εργαζόμενη, που απουσίαζε από την εργασία της με αναρρωτική άδεια, ενημερώθηκε για την απόλυσή της αμέσως μετά την επιστροφή της στην εργασία. Παρά τις διαβουλεύσεις, ο εργοδότης αρνιόταν την καταβολή της αποζημίωσης και των ενσήμων της παρά το γεγονός ότι επρόκετο για ιδιαίτερα χαμηλά ποσά.

Η τελευταία διαπραγμάτευση έγινε στις 23 Μάρτη, παρουσία και του Σωματείου Σερβιτόρων - Μαγείρων, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του εργοδότη, ο οποίος αυθαίρετα άρχισε να φωτογραφίζει με ψηφιακή μηχανή τα μέλη του σωματείου. Μετά από απαίτηση να σβήσει τις φωτογραφίες, σήκωσε την μπλούζα του κι επέδειξε το όπλο που έφερε στη ζώνη του! 

Η συνέχεια δόθηκε στο αστυνομικό τμήμα, όπου οι αστυνόμοι, αφού κατέγραψαν το γεγονός, «συνέστησαν» στην εργαζόμενη και τα μέλη του σωματείου να μην προβούν σε μηνύσεις, ώστε να μη δεχθούν αντιμήνυση κι οδηγηθούν όλοι στο αυτόφωρο.

Εντελώς συμπτωματικά, το επόμενο βράδυ 24 Μάρτη η εργαζόμενη έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης έξω από το σπίτι της, όπου την ξυλοκόπησαν άγρια και την εγκατέλειψαν αιμόφυρτη και λιπόθυμη στην είσοδο του σπιτιού της. Η αιμορραγία και κάποιου τύπου αναισθητικό που χρησιμοποίησαν οι τραμπούκοι έκαναν την εργαζόμενη να μείνει για περίπου 10 ώρες παρατημένη μπροστά στην πόρτα της, όπου τη βρήκε τα ξημερώματα ένας μετανάστης, της έριξε νερό στο πρόσωπο και τη βοήθησε να καλέσει βοήθεια. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία, καθώς, όταν η εργαζόμενη συνήλθε, είχε πάνω της και τα χρήματα και το τηλέφωνό της. (Πηγή: www.avgi.gr)

Στον Άρειο Πάγο για συνδικαλισμό στρατιωτικών

Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, στην οποία παραπέμφθηκε το ζήτημα ως μείζονος σπουδαιότητας, καλείται να αποφανθεί αν είναι επιτρεπτή η άσκηση συνδικαλιστικής δράσης στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Αφορμή αποτέλεσε απόφαση του Εφετείου Αθηνών που δεν επέτρεψε την ίδρυση συνδικαλιστικού σωματείου με τίτλο Ενωση Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων, απορρίπτοντας τη σχετική αίτηση. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, σε αντίθεση με το Πρωτοδικείο, που το 2005 είχε δεχτεί ότι είναι συνταγματικά ανεκτή η ίδρυση του σωματείου, έκρινε ότι ο περιορισμός που θέτει το Σύνταγμα και η νομοθεσία ως προς τον συνδικαλισμό στις Ενοπλες Δυνάμεις είναι θεμιτός και ότι στην περίπτωση αυτή δεν μπορούν να εφαρμοστούν αναλογικά οι διατάξεις περί συνδικαλισμού στην ΕΛΑΣ. Οι εφέτες υποστήριξαν ότι οι σκοποί του καταστατικού του σωματείου είναι αντίθετοι στις συνταγματικές επιταγές και πάσχουν από ακυρότητα, καθώς προκύπτει πρόθεση ανάμειξης στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων και τον τρόπο προστασίας της έννομης τάξης που συνταγματικώς έχει ανατεθεί στην κρατική εξουσία. Η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια από το Δ' τμήμα, το οποίο δεν τοποθετήθηκε στα νομικά ζητήματα. (Πηγή: www.enet.gr)

Γαλλία: Εργατικό ατύχημα χαρακτήρισε δικαστική απόφαση αυτοκτονία εργαζομένου

«Eργατικό ατύχημα» χαρακτήρισε η γαλλική δικαιοσύνη την αυτοχειρία εργαζόμενου στην αυτοκινητοβιομηχανία Renault, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για αποζημιώσεις σε δεκάδες οικογένειες εργαζομένων σε μεγάλες γαλλικές επιχειρήσεις, οι οποίοι έθεσαν τέρμα στη ζωή τους.Η απόφαση ορόσημο αφορά την υπόθεση του 38χρονου Ρεμόν Ντ., ο οποίος εργαζόταν ως τεχνικός της Renault από το 1992. Ο εργαζόμενος απαγχονίστηκε στο σπίτι του τον Φεβρουάριο του 2007, ενώ είχε λάβει ανεπιθύμητη προαγωγή 8 μήνες νωρίτερα. Ο άντρας δεν επιθυμούσε την προαγωγή, αναφέρει το σκεπτικό της απόφασης του Δικαστηρίου Υποθέσεων Κοινωνικής Ασφάλισης (ΤΑSS), καθώς αυτή συνεπαγόταν μεγαλύτερο φόρτο εργασίας, με το θεσμοθετημένο 35ωρο, που ισχύει στη Γαλλία, να τηρείται μόνο στα χαρτιά ενώ δεν λάμβανε επιπλέον αμοιβή για τις υπερωρίες. Ως αποτέλεσμα, ο εργαζόμενος βρέθηκε να υποβάλλεται «σε φόρτο εργασίας δυσανάλογα μεγάλο για τις ψυχικές και σωματικές του αντοχές», με αποτέλεσμα αυτή η κατάσταση να του προκαλέσει «αποσταθεροποιητικό στρες».Στα τέλη του 2006 και στις αρχές του 2007, είχαν σημειωθεί άλλες δυο αυτοκτονίες εργαζομένων της γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας Renault, υποθέσεις οι οποίες ερευνώνται. Για την μία υπόθεση, η χήρα του αυτόχειρα κατάφερε να αναγνωριστεί τον περασμένο Δεκέμβριο να αναγνωριστεί το «ασυγχώρητο λάθος» της εργοδοσίας ενώ για την άλλη υπόθεση η εκδίκαση θα γίνει μετά το Πάσχα.Υπενθυμίζουμε ότι στον τηλεπικοινωνιακό κολοσσό της Γαλλίας France Τelecom, από την αρχή μόνο του 2010 έχουν αφαιρέσει τη ζωή τους 10 εργαζόμενοι, με τελευταίο έναν πατέρα τριών παιδιών την περασμένη Πέμπτη. Τα προηγούμενα δυο χρόνια, 35 υπάλληλοι της France Τelecom αφαίρεσαν τη ζωή τους, ενώ πολυπληθέστερες είναι οι αποτυχημένες απόπειρες.Έκθεση της Επιθεώρησης Εργασίας (ΙGΑS) που παραδόθηκε στη France Τelecom στις αρχές Μαρτίου, συνιστά οι 4 από τις 7 υποθέσεις που της υποβλήθηκαν προς εξέταση- τρεις αυτοκτονίες και μία απόπειρα- να χαρακτηριστούν «εργατικά ατυχήματα». Η σωρεία αυτοκτονιών στην πρώην κρατική εταιρεία τηλεπικοινωνιών συνδέεται άμεσα με την εκ βάθρων αναδιοργάνωση της εταιρείας για την περικοπή εξόδων και την απόλυση του 20% των υπαλλήλων.(Πηγή: www.tvxs.gr)

Επίσχεση εργασίας από τους γιατρούς

Προβλήματα αναμένεται να σημειωθούν στη λειτουργία των μισών και άνω νοσοκομείων της χώρας εξαιτίας της επίσχεσης εργασίας των γιατρών, οι οποίοι προβαίνουν σε διαμαρτυρία για τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τα μέτρα της κυβέρνησης και τη μείωση του κονδυλίου εφημεριών.

Στην Αττική λόγω προβλήματα θα σημειωθούν:

-Από τη Δευτέρα στο Αγλαΐα Κυριακού

- Από την Τρίτη ο Ευαγγελισμός, το Λαϊκό, το «Γεννηματάς» και το «Αγία Ελένη»

- Από την Τετάρτη το Παίδων Αγία Σοφία και ακολουθούν και τα υπόλοιπα.

Μέχρι το τέλος της εβδομάδας οι γιατροί σε όλα τα νοσοκομεία θα έχουν προχωρήσει σε επίσχεση εργασίας όπως εκτιμά η Πανελλήνια Ομοσπονδία, με αποτέλεσμα να εξυπηρετούνται μόνο τα επείγοντα περιστατικά.

Παράλληλα, με λουκέτο κινδυνεύουν οι κλινικές των νοσοκομείων της περιφέρειας αλλά και το Γενικό Κρατικό της Νίκαιας μετά την απόφαση των γιατρών να ακολουθήσουν αυτό το μήνα την κοινοτική οδηγία που ορίζει ότι πρέπει να εφημερεύουν το πολύ 4 φορές το μήνα.

Μέχρι σήμερα λόγω των ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό οι γιατροί πραγματοποιούσαν περισσότερες από 4 εφημερίες.

Σε επίσχεση εργασίας προχωρούν από τη Δευτέρα και οι γιατροί στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Λάρισας στο οποίο θα εξυπηρετούνται μόνο τα επείγοντα περιστατικά. Οι γιατροί διεκδικούν τα δεδουλευμένα των εφημεριών από το Νοέμβριο ενώ καταγγέλουν την περικοπή δαπανών. 
(Πηγή: www.kathimerini.gr)

ΟλΣτΕ 827/2010: Όλες οι εφημερίες πρέπει να καταβάλλονται στους γιατρούς του ΕΣΥ

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ’ αριθμ. 827/2010 απόφασή της έκρινε αντισυνταγματική τη διάταξη του Ν. 2606/1998 που προβλέπει ότι οι εφημερίες των γιατρών του ΕΣΥ θα καταβάλλονται μέχρι το ύψος των αποδοχών τους και αν το υπερβαίνουν η διαφορά δεν θα καταβάλλεται στους γιατρούς.

Ειδικότερα, η Ολομέλεια έκρινε ότι οι εφημερίες των ιατρών του ΕΣΥ δεν αποτελούν πρόσθετες αποδοχές, δηλαδή αποδοχές δεύτερης θέσης, σύμφωνα με το άρθρο 104 του Συντάγματος, αλλά αποδοχές για εργασία παρεχόμενη στα πλαίσια της κύριας οργανικής θέσης των γιατρών και μάλιστα υποχρεωτικής, σύμφωνα με το νόμο.

Αυτό έκρινε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (827/2010) και επιδίκασε στους γιατρούς του ΕΣΥ του Νοσοκομείου Λήμνου διαφορές από τις εφημερίες τις διετίας 1996-1998.

Το Νοσοκομείο της Λήμνου επικαλούμενο τις ρυθμίσεις του Ν. 2606/1998 δεν κατέβαλε στους γιατρούς του ΕΣΥ όλο το ποσό των εφημεριών αλλά μειωμένο κατά το ποσό που υπερέβαινε το σύνολο των μηνιαίων τακτικών αποδοχών τους. Οι γιατροί προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη και με αγωγές τους ζήτησαν να τους καταβληθούν τα ποσά που περιεκόπησαν κατά τη διετία 1996-1998. Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν αντίθετη στη συνταγματική αρχή της ισότητας τη ρύθμιση του Ν. 2606/1998 που θέτει περιορισμούς.

Η Ολομέλεια αναφέρει ότι η σχετική διάταξη του Ν. 2606/1998 «είναι αντίθετη προς την προστατευόμενη από το άρθρο 4 του Συντάγματος αρχή της ισότητας, διότι εισάγει αδικαιολόγητα δυσμενή διάκριση εις βάρος των ιατρών του ΕΣΥ, οι οποίοι, σύμφωνα με την σχετική επιβαλλόμενη από τη διάταξη του άρθρου 88 παρ. 1 του ν. 2071/1992 υποχρέωσή τους, πραγματοποιούν ενεργούς εφημερίες, η αποζημίωση για τις οποίες υπερβαίνει κατά μήνα τις τακτικές τους αποδοχές, καθόσον θα λάβουν την ίδια αποζημίωση με ιατρούς του ΕΣΥ, οι οποίοι πραγματοποίησαν λιγότερες ενεργούς εφημερίες, η αποζημίωση για τις οποίες δεν υπερβαίνει το ανωτέρω όριο».

Κατόπιν αυτών, η Ολομέλεια του ΣτΕ επιδίκασε στους γιατρούς του Νοσοκομείου Λήμνου τις διαφορές από τις εφημερίες της διετίας 1996-1998. (Πηγή: www.kathimerini.gr)

Συνήγορος του Πολίτη -ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΕΛΑΒΕ ΕΓΚΥΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣτΠ

Εργαζόμενη ως βοηθός βρεφονηπιοκόμου, σε βρεφονηπιακό σταθμό ανώνυμης εταιρείας του ευρύτερου δημοσίου τομέα, κατήγγειλε στον Συνήγορο του Πολίτη ότι δεν επαναπροσλήφθηκε για την τρέχουσα σχολική χρονιά, επειδή ήταν έγκυος. Μέχρι τότε, η εργαζόμενη σύναπτε επαναλαμβανόμενες συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με ιδιωτική εταιρεία που έχει την ευθύνη της λειτουργίας και στελέχωσης με προσωπικό των βρεφονηπιακών σταθμών, ιδιοκτησίας της ανώνυμης εταιρείας του ευρύτερου δημοσίου τομέα. Η εργαζόμενη ανέφερε ότι ο εργοδότης της συνέδεσε την άρνησή του να την επαναπροσλάβει με τη νέα γρίπη και με το ότι η εταιρεία φορέας του δημοσίου θεωρούσε τις εγκύους ως ομάδα υψηλού κινδύνου. Δείτε εδώ τη σύνοψη της διαμεσολάβησης. 

ΑΠ 873/2009 - Έννοια εργοδότη: Είναι ο αληθινός φορέας της επιχείρησης και όχι εκείνος που ανήγγειλε τη σύμβαση εργασίας.

Αριθμός 873/2009

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Β1' Πολιτικό Τμήμα 

 ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ [...]
 Επειδή, από το συνδυασμό των άρθρων 648, 651, 652 και 653 ΑΚ προκύπτει ότι επί 
συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας ο μισθωτής της εργασίας (εργοδότης) είναι συνήθως, αλλά 
όχι πάντοτε, ο κύριος της επιχειρήσεως προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οποίας 
συνάπτεται η σύμβαση. Εάν υφίσταται αμφισβήτηση ως προς το πρόσωπο του εργοδότη, για τον 
προσδιορισμό της ως άνω ιδιότητας αποβλέπουμε πρώτα στο πρόσωπο εκείνου προς το συμφέρον 
του οποίου παρέχεται η εργασία, αυτός δε είναι ο φορέας της επιχειρήσεως και περαιτέρω 
αποβλέπομε στο πρόσωπο, φυσικό ή νομικό που φέρει τις δαπάνες και τους κινδύνους της 
επιχειρήσεως. Στην προκείμενη περίπτωση όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση το 
Εφετείο δέχτηκε ανελέγκτως τα εξής: Δυνάμει του υπ' αριθ. ...συμβολαίου της 
συμβολαιογράφου Αθηνών Μαρίας Πουλαντζά-Αγρέβη συνεστήθη η έκτη αναιρεσίβλητη εδρεύουσα 
στο ... μονοπρόσωπη τότε εταιρία περιορισμένης ευθύνης με την αρχική επωνυμία "... ....-
Διαφήμηση στο διαδίκτυο και Υπηρεσίες Μέσων Επικοινωνίας" και το διακριτικό τίτλο "...". 
Μοναδικός εταίρος της πιο πάνω εταιρίας που προέβη στη σύσταση αυτής υπήρξε η εδρεύουσα 
στο Μόναχο της Γερμανίας δεύτερη αναιρεσείουσα εταιρία περιορισμένης ευθύνης με την τότε 
επωνυμία "... ..... ..... .....", η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο της Χ1. Ο 
τελευταίος συνδεόταν με την εν λόγω αλλοδαπή εταιρία με σχέση εξαρτημένης εργασίας 
δυνάμει της από 1-7-2000 σχετικής συμβάσεως μεταξύ τους, ενώ με το πιο πάνω συμβόλαιο 
ορίστηκε ως διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της νεοϊδρυθείσας ελληνικής εταιρίας. 
Ακολούθως με το υπ' αριθμ. ... συμβόλαιο της ίδιας ως άνω συμβολαιογράφου, η δεύτερη 
αναιρεσείουσα η οποία στο μεταξύ είχε μεταβάλει την επωνυμία της σε "...", μεταβίβασε 
μέρος των εταιρικών μεριδίων της ως άνω ελληνικής εταιρίας κατά ποσοστό 21,3% στην 
εδρεύουσα στο Μόναχο της Γερμανίας πρώτη αναιρεσείουσα ανώνυμη εταιρία με την τότε 
επωνυμία "..... ... ...". Έτσι η ως άνω ελληνική εταιρία μετατράπηκε σε πολυπρόσωπη 
εταιρία περιορισμένης ευθύνης, με αντίστοιχη τροποποίηση του καταστατικού της που 
δημοσιεύθηκε νόμιμα, ενώ διαχειριστής της παρέμεινε ο ίδιος ως άνω Χ1 με εξουσίες 
εκπροσώπησης και διαχείρισης της. Στη συνέχεια η παραπάνω ελληνική εταιρία, 
εκπροσωπούμενη από τον ως άνω διαχειριστή της, προσέλαβε με συμβάσεις εξαρτημένης 
εργασίας αορίστου χρόνου τους πέντε πρώτους αναιρεσιβλήτους και ειδικότερα: α) τον πρώτο 
την 17-9-2001 ως διευθυντή marketing και πωλήσεων με μηνιαίες αποδοχές 4.402 ευρώ, β) το 
δεύτερο την 31-1-2001 ως γενικό διευθυντή marketing με μηνιαίες αποδοχές 3.143 ευρώ, γ) 
την τρίτη την 5-2-2002 ως υπάλληλο γραφείου στον τομέα των πωλήσεων με μηνιαίες αποδοχές 
2.347,76 ευρώ, δ) την τέταρτη την 1-11-2001 ως γραμματέα με μηνιαίες αποδοχές 672 ευρώ 
και ε) την πέμπτη την 7-3-2001 ως υπεύθυνη πωλήσεων και εξυπηρέτησης πελατών με μηνιαίες 
αποδοχές 918,50 ευρώ. Με την έναρξη των εργασιών της ως άνω ελληνικής εταιρίας οι 
αναιρεσείουσες αλλοδαπές μητρικές εταιρίες ενίσχυαν οικονομικά αυτή προκειμένου να 
ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι οι αναιρεσείουσες συνεχώς 
για χρονικό διάστημα δύο ετών απέστειλαν προς την τελευταία εμβάσματα ύψους 13.000.000 
δρχ. περίπου, για τη μισθοδοσία των εργαζομένων αυτής, σύμφωνα και με τον τηρούμενο 
λογαριασμό στην Τράπεζα ... ....... Οι αναιρεσείουσες ισχυρίζονται ότι οι ως άνω 
αποστολές χρημάτων προς την ελληνική θυγατρική τους εταιρία αποτελούσαν παροχές και 
προσωρινές διευκολύνσεις με τη μορφή δανείων που θα καλύπτονταν από τα έσοδα της 
τελευταίας, σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του διαχειριστή της, δηλαδή θα επιστρέφονταν σ' 
αυτές αν υλοποιούνταν το προσοδοφόρο επιχειρησιακό σχέδιο που είχε εκπονήσει και 
σχεδιάσει ο ίδιος. Πλην όμως ο ισχυρισμός αυτός των αναιρεσειουσών δεν ασκεί έννομη 
επιρροή στην αποδεικνυόμενη, όχι μόνο από τις εν λόγω χρηματοδοτήσεις, αλλά και από τα 
πιο κάτω λοιπά στοιχεία, πλήρη διοικητική και λειτουργική εξάρτηση της ελληνικής και 
θυγατρικής εταιρίας από τις αναιρεσείουσες αλλοδαπές μητρικές εταιρίες, χωρίς να 
αναιρείται αυτή από την όποια λογιστική αιτιολόγηση των εκροών των κεφαλαίων αυτών από 
τα ταμεία των τελευταίων. Οι πέντε πρώτοι αναιρεσίβλητοι εργαζόμενοι, κατά την εκτέλεση 
των καθηκόντων τους υπάγονταν μεν φαινομενικά στον έλεγχο του ως άνω διαχειριστή της 
ελληνικής θυγατρικής εταιρίας, στην πραγματικότητα όμως ελάμβαναν οδηγίες, εντολές και 
κατευθύνσεις για την εκτέλεση της ως άνω εργασίας τους απ' ευθείας από τα στελέχη των 
αλλοδαπών μητρικών επιχειρήσεων, χωρίς τη μεσολάβηση του πρώτου. Ακόμη οι εν λόγω 
αναιρεσίβλητοι, εκτός από την πιο πάνω υποχρέωση επικοινωνίας είχαν και την υποχρέωση 
απευθείας ενημερώσεως των στελεχών των αναιρεσειουσών εταιριών για τον κύκλο εργασιών 
(τζίρο) της ελληνικής εταιρίας, αλλά και για κάθε σημαντικό θέμα αυτής, με την αποστολή 
σχετικών εβδομαδιαίων αναφορών τους. Επίσης τα στελέχη των αναιρεσειουσών εταιριών 
παρακολουθούσαν και αξιολογούσαν την απόδοση του προσωπικού όλων των επιχειρήσεων του 
ομίλου, μεταξύ δε αυτών και των πέντε πρώτων αναιρεσιβλήτων έτσι ώστε στην 
πραγματικότητα να ασκείται το διευθυντικό δικαίωμα επ' αυτών εκ μέρους των πρώτων. Τούτο 
ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί παρά τη μεσολάβηση μεγάλων αποστάσεων μεταξύ των τόπων 
εγκαταστάσεως των εταιριών του ομίλου, ενόψει της ευρείας χρήσης των νέων τεχνολογιών 
για την επικοινωνία μεταξύ αυτών. Ακόμη είναι χαρακτηριστικό ότι τα στελέχη των ως άνω 
εταιριών συνόδευαν τον Χ1 στις επαγγελματικές του συναντήσεις με υποψήφιους πελάτες 
προκειμένου να προσδώσουν κύρος και αξιοπιστία στην έκτη αναιρεσίβλητη, αφού αυτή 
εμφανιζόταν ως μέλος του Ομίλου εταιριών ........ Τα παραπάνω ενισχύονται και από το 
Εγχειρίδιο Εσωτερικής Επικοινωνίας και το Εγχειρίδιο Εταιρικού Σχεδιασμού του παραπάνω 
Ομίλου στην Ευρώπη, στα οποία απεικονίζονται με χαρακτηριστικά διαγράμματα οι σχέσεις 
της μητρικής με τις θυγατρικές εταιρίες, ενώ τονίζεται η διεθνής συνοχή και η λειτουργία 
του Ομίλου ως ενιαίας επιχείρησης για την επίτευξη επικερδών επιχειρήσεων. Αναφέρεται δε 
σ' αυτά ότι όλες οι θυγατρικές εταιρίες απαιτείται να εφαρμόσουν σε κάθε περίπτωση και 
στο σύνολο τους τις κατευθυντήριες γραμμές που είναι δεσμευτικές ... Επίσης, η δεύτερη 
αναιρεσείουσα αλλοδαπή μητρική εταιρία κατά της σύσταση της έκτης αναιρεσίβλητης όρισε 
ως κεφάλαιο αυτής το ελάχιστο απαιτούμενο από τον τότε ισχύοντα νόμο ποσόν των 6.000.000 
δρχ. (άρθρο 4 του ν. 3190/1955), γεγονός που είχε ως συνέπεια να εξαρτάται η επιβίωση 
της από τη χρηματοδότηση της εκ μέρους των μητρικών εταιριών. Τούτο υποδηλώνει τον πλήρη 
έλεγχο και τη δεσπόζουσα επιρροή της ελληνικής θυγατρικής εταιρίας από τις 
αναιρεσείουσες μητρικές εταιρίες, δεδομένου ότι η πρώτη δεν είχε καμιά πραγματική 
δυνατότητα να αποφασίσει η ίδια για το μέλλον της και γι' αυτήν ακόμη την ύπαρξη της. 
....Ο ισχυρισμός των αναιρεσειουσών περί πλήρους ελευθερίας και ανεξαρτησίας του 
διαχειριστή της έκτης αναιρεσίβλητης είναι αβάσιμος και αναιρείται από τον ίδιο τον 
τρόπο κατάργησης τούτου από τις αλλοδαπές μητρικές εταιρίες και διορισμού πληρεξουσίων 
της επιλογής τους και συγκεκριμένα στελεχών αυτών για να προβούν στις καταγγελίες των 
συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων και στις λοιπές ενέργειες.....Οι ενάγοντες - πέντε 
πρώτοι αναιρεσίβλητοι -, προσέφεραν κανονικά τις υπηρεσίες τους χωρίς να δημιουργηθεί 
κανένα πρόβλημα έως και την 31-5-2002, οπότε για πρώτη φορά δεν τους καταβλήθηκαν οι 
δεδουλευμένες αποδοχές τους και συγκεκριμένα ο μισθός του Μαΐου 2002. Στις διαμαρτυρίες 
τους προς τον διαχειριστή της έκτης αναιρεσίβλητης και τους νομίμους εκπροσώπους των 
αναιρεσειουσών, οι τελευταίοι τους διαβεβαίωσαν ότι επρόκειτο για προσωρινή ταμειακή 
δυσχέρεια λόγω καθυστέρησης των εμβασμάτων από τη Γερμανία. Ενόψει των διαβεβαιώσεων 
αυτών οι ενάγοντες εξακολούθησαν κανονικά την εργασία τους μέχρι 1-7-2002, οπότε ο 
διαχειριστής της έκτης αναιρεσίβλητης Χ1 μαζί με τον εμφανισθέντα εκπρόσωπο των 
αναιρεσειουσών εταιριών Ε1 τους ανακοίνωσε ότι οι τελευταίες είχαν αποφασίσει να 
καταγγείλουν τις συμβάσεις εργασίας τους χωρίς την καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης 
τους. Μετά ταύτα την 4 και 5/7-2002 επιδόθηκε στον καθένα ξεχωριστά η καταγγελία της 
συμβάσεως εργασίας τους που είχε υπογραφεί από τον ως άνω Ε1, χωρίς όμως να τους 
καταβληθεί και η νόμιμη αποζημίωση. Τότε οι ενάγοντες για πρώτη φορά πληροφορήθηκαν ότι 
η έκτη αναιρεσίβλητη, φερόμενη ως εργοδότρια εταιρία, είχε υποβάλει την από 1-7-2002 
δήλωση αναστολής πληρωμών της, ενώ ο έως τότε διαχειριστής της Χ1 είχε υποβάλει την 
παραίτηση του, με ισχύ από την 1-7-2002, από τη θέση του διαχειριστή μετά την από 15-5-
2002 καταγγελία της συμβάσεως εργασίας του από την Γερμανική εταιρία η οποία ως εταίρος 
της ελληνικής Ε.Π.Ε τον είχε ορίσει διαχειριστή. Μετά την παραίτηση του ως άνω 
διαχειριστή η διαχείριση και εκπροσώπηση της έκτης αναιρεσίβλητης περιήλθε στους 
εταίρους αυτής αναιρεσείουσες εταιρίες, οι οποίες την ασκούσαν με τους νομίμους 
εκπροσώπους τους. Ακολούθως, η έκτη αναιρεσίβλητη κηρύχθηκε σε κατάσταση πτωχεύσεως με 
την υπ' αριθμ. 1432/7-11-2002 απόφαση του Πολυμελούς πρωτοδικείου Αθηνών με ημερομηνία 
παύσεως πληρωμών την 1-7-2002. .... Στη συνέχεια το Εφετείο δέχτηκε ότι με βάση τα 
παραπάνω, η έκτη αναιρεσίβλητη ελληνική θυγατρική εταιρία βρισκόταν υπό την απόλυτη 
κυριαρχική εξάρτηση των αναιρεσειουσών εταιριών και ως εκ τούτου οι πέντε πρώτοι 
αναιρεσίβλητοι τυπικά μόνο ήταν προσωπικό της πρώτης, ενώ στην πραγματικότητα ήταν 
προσωπικό των τελευταίων..... Η περιορισμένη χορήγηση κεφαλαίων στην ελληνική θυγατρική 
εταιρία την καθιστούσε εξ αρχής αφερέγγυο ως προς τις αναληφθείσες υποχρεώσεις, ενώ η 
απόφαση τους να διακόψουν τη μηνιαία χρηματοδότηση της προεξοφλούσε την αδυναμία της να 
ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Η συμπεριφορά των αναιρεσειουσών αλλοδαπών εταιριών, 
έναντι των πέντε πρώτων αναιρεσιβλήτων, ήταν κακόπιστη, δεδομένου ότι αν και ασκούσαν οι 
ίδιες στην πραγματικότητα τις εργοδοτικές λειτουργίες, από το Μάιο του έτους 2002 
μεθόδευσαν την κατάρρευση της ελληνικής θυγατρικής τους εταιρίας με την απότομη διακοπή 
καταβολής των λειτουργικών δαπανών και μισθών, την απόλυση του διαχειριστή που ήταν 
δικός τους υπάλληλος, καθώς και τη ρητή εξουσιοδότηση σε στελέχη τους να προβούν στην 
απόλυση του προσωπικού χωρίς την καταβολή αποζημιώσεων. Αυτές δε ενώ διαβεβαίωναν τους 
πέντε πρώτους αναιρεσείοντες εργαζομένους για τα αντίθετα, στη συνέχεια εντελώς 
καταχρηστικά πρόβαλαν τον ισχυρισμό της νομικής αυτοτέλειας της ελληνικής θυγατρικής 
τους εταιρίας και παρέπεμψαν αυτούς στις διαδικασίες της πτωχευτικής εκκαθάρισης. Με 
βάση τις παραδοχές αυτές το Εφετείο έκρινε ότι εφόσον οι αναιρεσείουσες ασκούσαν 
συστηματικά τις εργοδοτικές λειτουργίες έναντι των πέντε πρώτων αναιρεσιβλήτων, η 
επίκληση της νομικής τους αυτοτέλειας της ελληνικής θυγατρικής εταιρίας, προς αποφυγή 
των πηγαζουσών από τις ως άνω συμβάσεις εργασίας των πέντε αναιρεσιβλήτων υποχρεώσεων 
τους είναι καταχρηστική και απέρριψε ως κατ' ουσίαν αβάσιμη την έφεση που είχαν ασκήσει 
οι αναιρεσείουσες κατά της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία είχε γίνει δεκτή ως νόμιμη 
και κατ' ουσίαν βάσιμη η αγωγή των εν λόγω αναιρεσιβλήτων για καταβολή των οφειλομένων 
δεδουλευμένων αποδοχών, αποζημιώσεως λόγω απολύσεως κ.λ.π. Με την κρίση του αυτή το 
Εφετείο δεν παραβίασε με εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή τις προαναφερθείσες διατάξεις 
ουσιαστικού δικαίου, διέλαβε δε στην απόφαση του πλήρεις, σαφείς και χωρίς αντιφάσεις 
αιτιολογίες που καθιστούν εφικτό τον αναιρετικό έλεγχο ως προς την ιδιότητα των 
αναιρεσιουσών Εταιριών ως ουσιαστικών εργοδοτών των πέντε πρώτων αναιρεσιβλήτων, προς 
τις οποίες παρείχαν την εργασία τους και από τις οποίες ελάμβαναν τον συμφωνηθέντα μισθό 
τους και ορθώς απέρριψε τον ισχυρισμό των αναιρεσειουσών περί μη ευθύνης αυτών λόγω της 
νομικής αυτοτέλειας τους, δεδομένου ότι με βάση τα πιο πάνω δεκτά γενόμενα ο εν λόγω 
ισχυρισμός δεν ασκεί έννομη επιρροή. Επομένως όλοι οι λόγοι αναιρέσεως από το άρθρο 559 
αρ. 1 και 19 του Κ.Πολ.Δ. είναι αβάσιμοι και πρέπει να απορριφθούν.  

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ 

 Απορρίπτει την από 1-5-2007 αίτηση των αλλοδαπών εταιριών με την επωνυμία: α) ..... .. 
και β) ..... ...... ...., για αναίρεση της 1702/2006 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών. 

 Και 

 Καταδικάζει τις αναιρεσείουσες στη δικαστική δαπάνη των παρόντων αναιρεσιβλήτων την 
οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων διακοσίων (1200) ευρώ.

 Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 18 Μαρτίου 2009.

 Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 7 Απριλίου 2009.

         Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ