Προεκλογικά η απερχόμενη ελληνική κυβέρνηση ''ανακάλυψε'' το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και αποφάσισε να το λύσει εν μία νυκτί. Για τον λόγο αυτό, ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Μ. Χρυσοχοίδης εξήγγειλε την δημιουργία 30 κέντρων κράτησης μεταναστών, τα οποία μετά τις πρώτες αντιδράσεις μετονομάστηκαν σε ''κέντρα κλειστής φιλοξενίας παράνομων μεταναστών''. Ταυτόχρονα, με τη λειτουργία του πρώτου από αυτά ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Α. Λοβέρδος εξήγγειλε υποχρεωτικούς προληπτικούς υγειονομικούς ελέγχους όλων των μεταναστών, παράνομων ή μη, χαρακτηρίζοντας όλους τους μετανάστες ως «υγειονομικές βόμβες στο κέντρο της Αθήνας». Σε υλοποίηση όλων αυτών κατατέθηκε και ψηφίστηκε από τη Βουλή τροπολογία η οποία συμπληρώνοντας την ισχύουσα νομοθεσία αντικειμενοποιεί την επικινδυνότητα κάθε αλλοδαπού εκτός Ε.Ε. και αιτούντα άσυλο, καθιστώντας όλους τους αλλοδαπούς οιονεί επικίνδυνους για τη δημόσια υγεία και ως εκ τούτου απελάσιμους. Ο επελαύνων κρατικός εκφασισμός συμπληρώθηκε μετά από λίγες μέρες με την άσκησης ποινικής δίωξης, τη σύλληψη και τη δημόσια διαπόμπευση 15 εκδιδόμενων οροθετικών γυναικών.
Το κυριότερο επιχείρημα που προβάλλεται για τη δικαιολόγηση όλων των παραπάνω είναι ότι η κατάσταση στα μεγάλα αστικά κέντρα και ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας έχει γίνει αφόρητη λόγω της αύξησης της εγκληματικότητας των μεταναστών αλλά και των κινδύνων για την δημόσια υγεία.. Με τη δημιουργία κέντρων κράτησης μεταναστών υποτίθεται ότι προσδοκάται να δοθεί συνολική λύση στο μεταναστευτικό ζήτημα, καθώς οι παρανόμως εισελθόντες μετανάστες θα συγκεντρώνονται και θα καταγράφονται προκειμένου να απελαθούν. Ο απώτερος σκοπός των μέτρων αυτών δεν είναι να λυθεί το πρόβλημα, αλλά να μετατοπιστεί από τα μεγάλα αστικά κέντρα στην περιφέρεια και να γίνει έτσι ''αόρατο''. Δηλωτικό αυτών των προθέσεων είναι το γεγονός ότι μιλούν για κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας, ενώ στην πραγματικότητα, προαναγγέλλουν την κατασκευή ''στρατοπέδων συγκέντρωσης'' που θα περιβάλλονται από τριπλό συρματόπλεγμα (τύπου ΝΑΤΟ) και θα φυλάσσονται εξωτερικά από αστυνομικές δυνάμεις και εσωτερικά από ιδιωτικές εταιρείες security. Αυτά τα ''στρατόπεδα συγκέντρωσης'' δεν αποτελούν λύση στο μεταναστευτικό ζήτημα, αλλά παραβιάζουν τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, όπως αυτά κατοχυρώνονται στο ελληνικό Σύνταγμα, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες. Ειδικότερα, η κράτηση των παρανόμως εισελθόντων μεταναστών μέχρι την έκδοση απόφασης απέλασης αλλά και μετά την απόφαση, μέχρι την υλοποίηση της απέλασης, χωρίς την ύπαρξη δικαστικής απόφασης ελέγχεται ως προς την συνταγματικότητά της. Επίσης, δεδομένης της κατάστασης στα ήδη υπάρχοντα κέντρα υποδοχής που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις της στοιχειώδους αξιοπρεπούς διαβίωσης και για τα οποία η Ελλάδα έχει ήδη καταδικαστεί πλειστάκις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, είναι αμφίβολο ότι σε αυτά τα καινούργια κέντρα δεν θα υπάρξει επανάληψη του ίδιου σκηνικού.
Λίγες μέρες μετά τη λειτουργία του πρώτου κέντρου κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα κατατέθηκε από τους Υπουργούς Λοβέρδο, Χρυσοχοίδη, Σαχινίδη και Κουτρομάνη τροπολογία, σύμφωνα με την οποία συνιστούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και γι’ αυτό καθίστανται απελάσιμοι ή κρατούνται οι μετανάστες ή οι αιτούντες άσυλο με μοναδικό κριτήριο, όχι πια το αν πάσχουν από κάποιο λοιμώδες νόσημα, αλλά τη χώρα προέλευσής τους, τη χρήση ενδοφλέβιων παράνομων ουσιών ή τη διαμονή τους υπό συνθήκες που δεν πληρούν τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Με αυτό τον τρόπο η μέχρι σήμερα εξατομικευμένη εξέταση και διαπίστωση της επικινδυνότητας του κάθε ατόμου για τη δημόσια υγεία, αντικειμενικοποιείται. Δηλαδή, με πρόφαση τη προστασία της δημόσιας υγείας και της ασφάλειας του κοινωνικού συνόλου καταργούνται στοιχειώδεις κανόνες του κράτους δικαίου, όπως η εξατομικευμένη εξέταση της επικινδυνότητας του καθενός και καθιερώνεται ως νομοθετική επιλογή του κράτους η θέσπιση της συλλογικής ευθύνης με κριτήρια ρατσιστικά, όπως η χώρα προέλευσης.
Τέλος 5 ημέρες πριν τις εκλογές τα εντελλόμενα από τον Υπουργό Υγείας Α. Λοβέρδο κλιμάκια του ΚΕΛΠΝΟ κάνουν σαρωτικούς ελέγχους σε εκδιδόμενα πρόσωπα στο κέντρο της Αθήνας για τον ιό HIV. Τα άτομα που βρίσκονται οροθετικά αντί να τύχουν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σύμφωνα με την Ιατρική Δεοντολογία, αντιμετωπίζονται αποκλειστικά ως εγκληματίες με την άσκηση ποινική δίωξης για βαρύτατες κατηγορίες, διαπομπεύονται δημόσια και οδηγούνται στον Εισαγγελέα με χειροπέδες και δημοσιοποιούνται με αιτιολογία την αποτροπή του κινδύνου της δημόσιας υγείας φωτογραφίες τους και όλα τα προσωπικά τους δεδομένα. Είναι προφανές ότι η προστασία της δημόσιας υγείας μπορεί να εξυπηρετηθεί αρκούντως με την απλή ανακοίνωση του γεγονότος ότι βρέθηκαν εκδιδόμενα πρόσωπα θετικά στον ιό HIV στο κέντρο της Αθήνας και όχι με τη δημοσιοποίηση των εικόνων της σύλληψης, των φωτογραφιών τους και όλων των προσωπικών τους στοιχείων (ονοματεπώνυμα, πατρώνυμα, ημερομηνίες γέννησης κ.λ.π.). Αυτό αποτελεί απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση προσβάλει την αξιοπρέπεια και την προσωπικότητα και παραβιάζει το ιατρικό απόρρητο και το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων τους.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό οι ίδιοι που δημιούργησαν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα μέσω της μηδενικής πολιτικής ενσωμάτωσης και υποστήριξης των μεταναστών και της ανελαστικής νομοθετικής και διοικητικής πρακτικής που προωθούσε την γκετοποίησή τους -με όλα τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται -να αποκρύπτουν από την μία την πολιτική τους αδράνεια και από την άλλη να προκρίνουν ως μόνη λύση την καταστολή. Τέτοιου είδους νομοθετικά μέτρα και πρακτικές στόχο έχουν να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία από τα ζητήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζει και να εκτονώσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια εισάγοντας στο δημόσιο λόγο και στην κρατική λειτουργία λογικές συλλογικής ευθύνης και υποθάλποντας ταυτόχρονα την δράση ρατσιστικών οργανώσεων που παρουσιάζονται ως αυτόκλητοι ρυθμιστές της αποκατάστασης της κοινωνικής ευταξίας. Η νομιμοποίηση τέτοιου είδους λογικών και πρακτικών αποτυπώθηκε και στο εκλογικό αποτέλεσμα με την πανηγυρική είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή.
Αυτό που αποκρύπτεται επιμελώς είναι ότι οι μετανάστες εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για λόγους επιβίωσης (για τις οποίες η χώρα μας και γενικά ο δυτικός κόσμος δεν είναι άμοιροι ευθυνών). Αυτοί που σε περιόδους ανάπτυξης γίνονται θύματα εκμετάλλευσης, σε περιόδους κρίσης μετατρέπονται σε εξιλαστήρια θύματα, ανοίγοντας τον δρόμο για να πάρουν την θέση τους και άλλες εξίσου ευάλωτες ομάδες.
