Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Συνήγορος του Πολίτη - Μη Τοποθέτηση Πολύτεκνης Μητέρας Σε Θέση Προσωπικού Καθ' Υπέρβαση Του Ορίου Ηλικίας

ΣΥΝΟΨΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ
Θέμα: Άρνηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να δεχθεί τοποθέτηση πολύτεκνης μητέρας σε θέση προσωπικού φύλαξης σε κατάστημα κράτησης που έγινε κατ’ εφαρμογή του Ν. 2643/1998, επικαλούμενο υπέρβαση του προβλεπόμενου ορίου ηλικίας πρόσληψης.
Πολύτεκνη μητέρα, η οποία είχε τοποθετηθεί από αρμόδια Επιτροπή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (κατ’ εφαρμογή του Ν. 2643/1998) σε θέση προσωπικού φύλαξης σε κατάστημα κράτησης, προσέφυγε τον Απρίλιο 2007 στον Συνήγορο του Πολίτη (ΣτΠ), διαμαρτυρόμενη για την άρνηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης να δεχτεί την τοποθέτησή της εξαιτίας υπέρβασης του προβλεπόμενου ορίου ηλικίας πρόσληψης. Η συγκεκριμένη τοποθέτηση επικυρώθηκε σε δεύτερο βαθμό τον Νοέμβριο του 2007, έπειτα από διαμεσολάβηση του Συνηγόρου του Πολίτη.
Ωστόσο, το Μάρτιο του 2008 το Τμήμα Διοίκησης Προσωπικού του Υπουργείου Δικαιοσύνης υπέβαλε προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (Ν.Σ.Κ.) ερώτημα για το εάν μπορούσε να αρνηθεί την τοποθέτηση, παρά την επικύρωση αυτής σε δεύτερο βαθμό. Η Ολομέλεια του Ν.Σ.Κ., με την υπ’ αριθμ. 23/2009 γνωμοδότησή της, απάντησε καταφατικά, δεχόμενη ότι το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ως φορέας διορισμού, διατηρεί την αρμοδιότητα ελέγχου της συνδρομής των προσόντων διορισμού των προσώπων που διατίθενται για πρόσληψη ή διορισμό από τις Επιτροπές του Ν. 2643/1998. Περαιτέρω, το Ν.Σ.Κ. δέχθηκε ότι το προβλεπόμενο όριο ηλικίας για την πρόσληψη προσωπικού φύλαξης σε κατάστημα κράτησης είναι νόμιμο και, συνεπώς, είναι νόμιμη και η άρνηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης να δεχθεί τοποθέτηση σε τέτοια θέση προσώπου που έχει υπερβεί το όριο ηλικίας.
Ακολούθησε τον Απρίλιο του 2009 παρέμβαση του ΣτΠ προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, με την οποία διατυπωνόταν η αντίθετη άποψη, ότι δηλαδή η διαδικασία τοποθετήσεων ατόμων ειδικών κατηγοριών (όπως πολύτεκνοι και άτομα με αναπηρία) που προβλέπεται από τον Ν. 2643/1998 είναι ειδική σε σχέση με την υπόλοιπη νομοθεσία για τις προσλήψεις και, επομένως, οι αποφάσεις των Επιτροπών του νόμου αυτού δεσμεύουν και τους φορείς του Δημοσίου στους οποίους διατίθενται προστατευόμενοι για τοποθέτηση ή πρόσληψη. Ως προς το προβλεπόμενο όριο ηλικίας για την πρόσληψη προσωπικού φύλαξης σε κατάστημα κράτησης, ο ΣτΠ υποστήριξε ότι παραβιάζεται εν προκειμένω η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω ηλικίας που ισχύει με βάση την κοινοτική νομοθεσία (Οδηγία 2000/78 που ενσωματώθηκε στην Ελληνική έννομη τάξη με τον Ν. 3304/2005). Ειδικότερα, επεσήμανε ότι δεν τηρείται η αρχή της αναλογικότητας που θέλει την οποιαδήποτε διάκριση λόγω ηλικίας να περιορίζεται στο βαθμό που είναι πρόσφορη και αναγκαία για την εξυπηρέτηση ενός θεμιτού σκοπού, όπως είναι η διαφύλαξη της επιχειρησιακής ικανότητας του προσωπικού φύλαξης στα καταστήματα κράτησης. Εν όψει τούτων, ο ΣτΠ κατέληγε στην πρόταση να υποβληθεί η αναφερόμενη στις ιατρικές εξετάσεις και αθλητικές δοκιμασίες που προβλέπονται και για τους λοιπούς υποψηφίους και, στην περίπτωση που τα αποτελέσματα είναι θετικά, να προσληφθεί.
Τελικώς, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν αποδέχθηκε τις θέσεις του ΣτΠ και γνωστοποίησε τον Νοέμβριο του 2009 την αποδοχή της υπ’ αριθμ. 23/2009 γνωμοδότησης της Ολομέλειας του Ν.Σ.Κ.

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

ΔΠρΑθ 19058/2009 - Μη χορήγηση επιδόματος 176 Ευρώ σε νοσοκομειακούς υπαλλήλους

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 
Mε δεδομένο ότι στους ενάγοντες, (μόνιμοι υπάλληλοι του εναγόμενου Νοσοκομείου), καταβάλλονταν τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις του άρθρου 8 παρ. 7 και 134 του ν. 2470/1997 και ακολούθως του άρθρου 8 παρ. 5 του ν. 3205/2003 νοσοκομειακό επίδομα και επίδομα τροφής, η μη επέκταση της χορήγησης της προβλεπομένης από το άρθρο 14 παρ. 2 και 3 του ν. 3016/2002 παροχής και στους ενάγοντες, ως υπηρετούντες στο εναγόμενο Νοσοκομείο και υπαγόμενους στις διατάξεις των ν. 2470/97 και 3205/2003, δεν είναι αδικαιολόγητη, ούτε αντίθετη στη συνταγματική αρχή της ισότητας, δικαιολογείται δε από λόγους δημοσίου συμφέροντος.

Το ΕΔΔA κατά της αναγραφής του θρησκεύματος στις τουρκικές ταυτότητες


Γνωμοδοτώντας επί προσφυγής τούρκου πολίτη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη πως η αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες συνιστά παράβαση του Άρθρου 9 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, περί Θρησκευτικής Ελευθερίας.
Ο Σινάν Ισίκ προσέφυγε στο ΕΔΑΔ το 2004, όταν οι τουρκικές αρχές δεν επέτρεψαν την αναγραφή της αναφοράς “αλεβιτισμός” αντί “Ισλάμ” στο πεδίο του θρησκεύματος στην ταυτότητά του. Στην απόφασή του, το δικαστήριο επισημαίνει ότι η παράβαση στοιχειοθετείται από την ύπαρξη πεδίου για την αναγραφή του θρησκεύματος, ανεξαρτήτως εάν είναι υποχρεωτική ή μη η συμπλήρωσή του. Συγκεκριμένα, ο προεδρεύων δικαστής τόνισε πως, παρά τον προαιρετικό χαρακτήρα της αναγραφής του θρησκεύματος, όπως ισχύει στην Τουρκία από το 2006, “η κατάργησή του είναι η ενδεδειγμένη λύση”. (Πηγή: www.lawnet.gr)